4023
yaklaşık 4 yıldır kanser ile mücadele veriyorum. bu zaman diliminde en büyük destekçilerimden biri şüphesiz galatasaray idi. bunu fark ettiğim ilk an ise kadıköy de ki şampiyonluğu kazandığımız an oldu. normal de kemoterapi alan insanlar bir müddet yemekle pek samimi olmazlar. henüz kemoterapim biteli 1 gün olmuştu ve eve gelmiştim. radyodan maçı dinliyordum müthiş bir stres vardı tabi kemoterapinin etkisiyle nefes almakta da zorlanıyordum. o an işte o an şampiyon olduğumuz an yemek yemek istedim. pilav ve patates yemeği idi hiç tıkanmadan, midem bulanmadan yedim yemeğimi. tabi ertesi gün yine aynı duruma döndüm. işte o zaman farkına varmıştım bu yolda en büyük yoldaşım galatasaray olacaktı. bazen sinirlendim, sövdüm,küstüm ama hepsi hepsi 10 dakika sürüyordu. sonra yine seviyordum, sarılıyordum ona. bacağımı bile kaybettim bu yolda ama galatasaray beni mutlu etmeyi hep başardı. bu hastalığa olgun bir şekilde yaklaşmayı başardım fakat ne kadar moraliniz yüksek olursa olsun bazen tıkanıyorsunuz işte. daha uzun şeyler de yazabilirdim buraya ama ilaçlardan dolayı kafam pek yerinde olmuyor. zaten yazıyı yazarken de gözlerim doldu. iyi ki varsın galatasaray ve iyi ki galatasaraylıyım. çok yaşa cimbom.
