783
şenol güneş'in tırt takımları eleyip dünya kupası üçüncülüğünü aldığını iddia edersek türk futbolunda galatasaray'ın uefa kupası zaferi dışında net bir başarı sayamayız.
1- öncelikle biz almanya, ispanya, ingiltere, arjantin ayarı bir takım, hele bir futbol ülkesi hiçbir zaman olamadık. bizim için hırvatistan, japonya, kolombiya, gana gibi takımları yenmek(elemek) bile muazzam başarılardır. ille de birinci sınıf bir takımı yenmeliyiz diyorsan son başarımız hollanda'yı 98 elemelerinde 1-0 yenişimizdir. onun dışında resmi maçlarda büyük futbol ülkelerini yenemedik. gerçi o yenmemiz de bizi dünya kupası'na götürmemiştir, o ayrı.
2- kendisinin üçüncülüğünü başarıdan saymıyorsak eğer;
euro 2000'de çeyrek final oynarken 4 maçtan sadece belçika'yı yenebildik. o halde bu büyük bir fiyasko.
euro 2008'de yarı final oynarken isviçre ve çek cumhuriyeti'ni mucizelerle yendik. hırvatistan'ı daha büyük mucizelerle penaltılarla yendik. almanya ve portekiz'e ise yenildik. o zaman bu da mı fiyasko, yoksa başarı mı?
fener 2008'de çeyrek final oynarken kıytırık sevilla'yı mı eledi yoksa?
biz 2013'te çeyrek final oynarken kıytırık schalke'yi mi eledik yoksa?
3- eğer turnuvalarda favori değilsen makul kuralar çekmek zorundasın. bu işin fıtratında var :( bize 2013'te real madrid, 2014'te chelsea toslamasaydı, daha zayıf takımlar gelseydi elbette ki turu geçebilirdik. mourinho 2004'te 1 numaralı kupayı müzesine götürürken karşısında monaco vardı. koskoca şampiyonlar ligi finali porto-monaco arasında oynanacaktı. peki mourinho sonuçta almadı mı kupayı? o halde neden çifte standart uygulayıp şenol güneş'in başarısını küçümseyeyim. elenmeseydi büyük takımlar o zaman, türkiye'nin karşısına çıkabilselerdi.
istisna: galatasaray'ın leeds'i, arsenal'i elemesi türk futbolunun en büyük mucizesidir. bunları bir kenara yazalım. ancak lucescu dönemi avrupa başarıları da az buz başarılar değil tabi. mancini dönemi juventus'u elememiz de inanılmaz başarılardan olabilir. bunlar bizim kendimizi aştığımız durumlardır. ancak diğer başarılara tırt demek bizim gibi başarının istisnai geldiği topraklar için büyük bir haksızlıktır, vicdansızlıktır.
1- öncelikle biz almanya, ispanya, ingiltere, arjantin ayarı bir takım, hele bir futbol ülkesi hiçbir zaman olamadık. bizim için hırvatistan, japonya, kolombiya, gana gibi takımları yenmek(elemek) bile muazzam başarılardır. ille de birinci sınıf bir takımı yenmeliyiz diyorsan son başarımız hollanda'yı 98 elemelerinde 1-0 yenişimizdir. onun dışında resmi maçlarda büyük futbol ülkelerini yenemedik. gerçi o yenmemiz de bizi dünya kupası'na götürmemiştir, o ayrı.
2- kendisinin üçüncülüğünü başarıdan saymıyorsak eğer;
euro 2000'de çeyrek final oynarken 4 maçtan sadece belçika'yı yenebildik. o halde bu büyük bir fiyasko.
euro 2008'de yarı final oynarken isviçre ve çek cumhuriyeti'ni mucizelerle yendik. hırvatistan'ı daha büyük mucizelerle penaltılarla yendik. almanya ve portekiz'e ise yenildik. o zaman bu da mı fiyasko, yoksa başarı mı?
fener 2008'de çeyrek final oynarken kıytırık sevilla'yı mı eledi yoksa?
biz 2013'te çeyrek final oynarken kıytırık schalke'yi mi eledik yoksa?
3- eğer turnuvalarda favori değilsen makul kuralar çekmek zorundasın. bu işin fıtratında var :( bize 2013'te real madrid, 2014'te chelsea toslamasaydı, daha zayıf takımlar gelseydi elbette ki turu geçebilirdik. mourinho 2004'te 1 numaralı kupayı müzesine götürürken karşısında monaco vardı. koskoca şampiyonlar ligi finali porto-monaco arasında oynanacaktı. peki mourinho sonuçta almadı mı kupayı? o halde neden çifte standart uygulayıp şenol güneş'in başarısını küçümseyeyim. elenmeseydi büyük takımlar o zaman, türkiye'nin karşısına çıkabilselerdi.
istisna: galatasaray'ın leeds'i, arsenal'i elemesi türk futbolunun en büyük mucizesidir. bunları bir kenara yazalım. ancak lucescu dönemi avrupa başarıları da az buz başarılar değil tabi. mancini dönemi juventus'u elememiz de inanılmaz başarılardan olabilir. bunlar bizim kendimizi aştığımız durumlardır. ancak diğer başarılara tırt demek bizim gibi başarının istisnai geldiği topraklar için büyük bir haksızlıktır, vicdansızlıktır.
