8141
22 eylül 2013'teki beşiktaş derbisi kendimi bildim bileli kaçırdığım tek derbidir. türkiye'ye dönmek için uçağımı beklerken internet bulamadığım için maçı takip edemedim. neyse uçağa bindim thy'nin inanılmaz yavaş wirelessı ile maç sonucunu öğrenmeye çalışırken yanımda oturan daha sonra ganalı olduğunu öğrendiğim arkadaş çabalarıma daha fazla dayanamayıp maçın skorunu öğrenmek ister misin, hangi takımlısın diye sordu. galatasaraylı olduğumu söyledim. ilk yarıyı 1-0 geride kapattığımızı ikinci yarıda drogba'nın 2 tane yaslamasıyla 2-1 kazandığımızı ama melo'nun kırmızı kartından sonra olaylar çıktığını maçın tamamlanamadığını söyledi. hem kazandığımıza çok sevindim hem de gurur duydum tabi galatasaray'ı tanımasına. appiah'tan beri türkiye ligini çok sık olmasa da takip etmeye devam ettiğini, sempati duyduğu takımın da şikeciler olduğunu söyledi. hangi oyuncuları beğendiğini sordum galatasaray'dan. ilk olarak 3 isim saydı. tabi ikisini herkesin rahatlıkla tahmin ettiğini düşünüyorum. drogba ve sneijder'den sonra söyleyeceği kişinin selçuk inan, felipe melo ya da fernando muslera olmasını beklerken o burak yılmaz dedi. çok iyi bir bitirici olduğunu, çok hızlı ve güçlü olduğunu söyledi şaşırdım tabi. real madrid taraftarı olduğunu çeyrek finalin rövanşında onu gerçekten elenmekten korkuttuğumuzu, burak yılmaz olsa onları eleyebileceğimizi söyledi. bu hikayeyi anlatma sebebime gelecek olursak ben de burak yılmaz'ı çok eleştirdim ama yabancı birinin burak'a benden daha çok saygı duymasına üzüldüm aklıma bile gelmemişti onun ismi. o günden sonra en azından ön yargılı olmamaya, onun arkasında durmaya çalıştım her ne kadar gol de kaçırsa ofsayta da düşse takımı için sonuna kadar savaştığını görüyorum. aldığı paranın çok olduğunu biliyorum ama sonuna kadar elinden gelen her şeyi takımı için yapmaya çalışıyor. ondan daha önce eleştirmemiz gerekenler var.
