2
uzun nöbet saatlerini kafada girdiği entrylerle eğlenerek tüketen, erden ere dolaşmaktan bir hal olmuş yamuk yumuk bir telefondan iki dakikalığına da olsa sözlüğe bakarak dışarıda akıp giden gündemi bir ucundan yakalamaya çalışan, omzunun ya da kolunun bir tarafına taktığı cırt cırtlı dalgalar sayesinde adam olduğunu zanneden ciğeri beş para etmez heriflere karşı her seferinde sabır çekip dudağını ısıran, "halk plaja akın etti vatandaş denize giremiyor" ekolünün en narin örneklerinden biri olarak 7/24 yaşadığı ortama bir türlü kendini ait hissedemeyen, çokça özleyen, az da olsa özlenen yazarlar...
bir gün gelecek, bir gün kalacak...
yani, umarım....
bir gün gelecek, bir gün kalacak...
yani, umarım....
