90
kendisiyle ilgili cok uzun ve derin bir yazi yazmak istiyorum ama su an kafam fazla guzel, fazla duygusalim ve kendisine sevgim su an disa vurabilecegimden cok daha buyuk. sporu siyaseti bosverin, bir insanin guzelligini cocuklarda biraktigi etkiyle olcun. 3 nesil onun elinde buyudu. o sadece baris abi degildi, o dogrulugun, durustlugun semboluydu.
oldugu gun hissettkilerimi size anlatamam. oldukten sonraki uzerimde hissettigim yuku belki bir nebze anlatabilirim. benden kucuklere aktarmam gereken seyleri dusundum. bilmem gerekiyordu. bilmeliydim ki sonraki jenerasyonlara da bir seyler aktarabileyim. sevmeye ogretemezdim belki baris abi gibi ama en azindan nefret etmemeyi ogretebilirdim.
okumaya bile cesaret edemedigim bir yazi yazmistim baris abi oldugunde. yazimdaki sozleri tutamadim baris abi. ama benden kucukleri hep korudum kolladim. gelecek hep bir sonraki nesil icindi. durustlugu ogretmek icin elimden geleni yaptim. yalan soylemedim. dogru bildigim icin yeri geldi kotu duruma dustum. aklimda senin sarkilarin vardi hep. kizarsin diye korktum.
34 yasina geldim. hala kizarsin diye korkuyorum. ya benden sonrakilere iyi bir ornek olamazsam diye. biliyorum ki hayatta olsaydin da kizmazdin. yine de senin ogretilerine layik olmaya calisiyorum.
toprak nedir, vatan nedir, saygi nedir, kendinden daha fazla bir seye deger vermek nedir... bunlari senden ogrendim. bu ulkeyi hala sevebiliyorsam bunun tek sebebi babam ve sensin. bu ulkeye dair hala umudum varsa sebebi sensin. senin yetistirdigin, ispanagi sevmese bile yemesi gerektigini dusunen cocuklarin sayesinde hayata karsi umidim var.
belki aramizdan erken ayrildin ama 500 yil yasa bize hicbir sey katamayacak insanlari gormeden goctun aramizdan.
seni bu kadar seven cocuk varken gittigin yer cennet degil, daha ozel bir yerdir eminim. yeni nesil icin en cok uzuldugun sey ise seni tanimamalari.
7den 77ye, bu ulkenin gordugu en namuslu, en durust, en cocuklari seven, en harika abisi.
seni aramizdan alan o azrailin....
oldugu gun hissettkilerimi size anlatamam. oldukten sonraki uzerimde hissettigim yuku belki bir nebze anlatabilirim. benden kucuklere aktarmam gereken seyleri dusundum. bilmem gerekiyordu. bilmeliydim ki sonraki jenerasyonlara da bir seyler aktarabileyim. sevmeye ogretemezdim belki baris abi gibi ama en azindan nefret etmemeyi ogretebilirdim.
okumaya bile cesaret edemedigim bir yazi yazmistim baris abi oldugunde. yazimdaki sozleri tutamadim baris abi. ama benden kucukleri hep korudum kolladim. gelecek hep bir sonraki nesil icindi. durustlugu ogretmek icin elimden geleni yaptim. yalan soylemedim. dogru bildigim icin yeri geldi kotu duruma dustum. aklimda senin sarkilarin vardi hep. kizarsin diye korktum.
34 yasina geldim. hala kizarsin diye korkuyorum. ya benden sonrakilere iyi bir ornek olamazsam diye. biliyorum ki hayatta olsaydin da kizmazdin. yine de senin ogretilerine layik olmaya calisiyorum.
toprak nedir, vatan nedir, saygi nedir, kendinden daha fazla bir seye deger vermek nedir... bunlari senden ogrendim. bu ulkeyi hala sevebiliyorsam bunun tek sebebi babam ve sensin. bu ulkeye dair hala umudum varsa sebebi sensin. senin yetistirdigin, ispanagi sevmese bile yemesi gerektigini dusunen cocuklarin sayesinde hayata karsi umidim var.
belki aramizdan erken ayrildin ama 500 yil yasa bize hicbir sey katamayacak insanlari gormeden goctun aramizdan.
seni bu kadar seven cocuk varken gittigin yer cennet degil, daha ozel bir yerdir eminim. yeni nesil icin en cok uzuldugun sey ise seni tanimamalari.
7den 77ye, bu ulkenin gordugu en namuslu, en durust, en cocuklari seven, en harika abisi.
seni aramizdan alan o azrailin....
