bir sure galatasaray lisesinde okumus, ismi gibi guzel insan.
simdiki cocuklar ve buyukler acun'u ve benzerlerini seyrederken bir kac jenerasyon, 7den 77'ye herkes baris abimizi haftasonu gelsin de seyredelim diye beklerdik. yalandan mesaj kaygisi tasimazdi baris abi, o bir kac kusak cocugu kendisi buyutmustu zaten. fabrika ayarlari salt iyiye ayarlanmisti, bir kac kusagi da buna inandirarak buyuttu.
hepimiz 10 puan alirdik. ve o puanlar bizim icin gercekten degerliydi, oyle yalandan degildi bizim icin. dogru olani sectigimiz ve sececegimiz icin odulumuzdu o tam puanlar.
superstar olup yabanci ulkelerde bile sevilip sayilirken, ben cocuk programi yapip onlarin egitimine yonelecegim diye memleketinde kalmisti baris abi. o hep egitmeye calisti bizi. sarkilarinda bile olanlari ve olabilecekleri anlatti. herkesin kufur saydigi bir hayvanla dostlugu anlatti, bayram heyecanlarimizi yasatti sarkilarinda. belki kendi ogullarinin evlendigini goremeyecegini hissedip, milyonlarca ogluna nasil bir es ve baba olmasi gerektigini anlatti.
kimse cocuklari senin kadar anlamadi baris abi. en acisi sen gittin gideli cocuklar tamamen unutuldu. biz artik birilerinin cizelgesinde birer sayidan ibaretiz, en az 3 taneyiz. ne yazik ki baris abi, tipki senin sarkinda soyledigin gibi, buyukler oyun istedi; topu, tabancasi tufegi... ve cocuklari karanligin icine hapsetti. birakmadilar baris abi. siyahtan baska renk birakmadilar cocuklara. tek oyunumuz saklambac...saklaniyoruz ama bazen hic bulunamiyoruz.
baris manco - gunaydin cocuklar
http://youtu.be/EZQni9SPQxs oyun ister butun cocuklar...