177
televizyonda izleyenler göremedi sanırım ama maçta ufak da olsa bir iki umut verici hadise yaşandı.
yediğimiz penaltı golünden sonra selçuk'un gidip muslera'ya moral vermesi herhangi bir kaptanın yapacağı bir şey olarak görülebilir ama bence bu özellikle bizim takım/kaptan için geçerli bir şey değil. daha iki hafta önce top kullanma yüzünden kavga etti bu adamlar ve eminim ki takımın başında halen daha prandelli olsa bu maç bu olay yaşanmayacaktı. türk hocanın etkisiyle yerlilerin performansı arttı ama umudumuzu kestiğimiz selçuktaki bu istek, bu kaptan duruşunun hamza hoca sayesinde olduğunu düşünüyorum. burak dediğin adam basmadık yer bırakmıyor sahada anasını satayım, çatır çatır top oynuyor.
bizim penaltıda selçuk kullanmak için çok diretti, eski selçuk olsa kullanırdı da ama sonuç olarak buraka bıraktı. penaltıdan sonra beraber sevindi bu adamlar, sarıldılar birbirlerine. sıfır gerginlik, sıfır kavga. olması gereken bu, galatasaray ruhuna yakışan da bu, bu bizi şampiyon yapacak şey.
eğer stad yavaş yavaş dolmaya başlıyorsa, kaç gol yersek yiyelim bir o kadarını atacağımıza inancımız tamsa bunlar taraftarın ve takımın geriye dönmesi, bunlar şampiyonluğun ayak sesleri.
yediğimiz penaltı golünden sonra selçuk'un gidip muslera'ya moral vermesi herhangi bir kaptanın yapacağı bir şey olarak görülebilir ama bence bu özellikle bizim takım/kaptan için geçerli bir şey değil. daha iki hafta önce top kullanma yüzünden kavga etti bu adamlar ve eminim ki takımın başında halen daha prandelli olsa bu maç bu olay yaşanmayacaktı. türk hocanın etkisiyle yerlilerin performansı arttı ama umudumuzu kestiğimiz selçuktaki bu istek, bu kaptan duruşunun hamza hoca sayesinde olduğunu düşünüyorum. burak dediğin adam basmadık yer bırakmıyor sahada anasını satayım, çatır çatır top oynuyor.
bizim penaltıda selçuk kullanmak için çok diretti, eski selçuk olsa kullanırdı da ama sonuç olarak buraka bıraktı. penaltıdan sonra beraber sevindi bu adamlar, sarıldılar birbirlerine. sıfır gerginlik, sıfır kavga. olması gereken bu, galatasaray ruhuna yakışan da bu, bu bizi şampiyon yapacak şey.
eğer stad yavaş yavaş dolmaya başlıyorsa, kaç gol yersek yiyelim bir o kadarını atacağımıza inancımız tamsa bunlar taraftarın ve takımın geriye dönmesi, bunlar şampiyonluğun ayak sesleri.
