748
alışık olduğum, bildiğim, peşinden koştuğum galatasaray, umutsuzluk içine düşmeyen bir takımdır. zaman zaman, bu görüntüden uzaklaşıyoruz malesef, o zamanlar üzülüyoruz zaten, yoksa mağlubiyetler, elenmeler falan illa ki futbolun içinde var, kaçınılmaz şeyler. 3 maç üstüste kötü oynayıp, derbi ya da avrupa maçı öncesi bütün kamuoyunda, hatta kendi taraftarında bile "kesin fark yeriz, yeniliriz" algısı oluştuğunda, çıkıp aslanlar gibi kazanıp gelen bir takımız biz. bunun istisnası çok azdır. prandelli dönemindeki tabloda tek güvencem buydu, ona rağmen bir dik duruş sergileriz diye ummuştum, fakat olmamıştı. hamza hocam sağolsun, "galatasaray yerde kalmaz" sözünü tekrar hatırlattı bize, tanıdığımız galatasaray'ımızı geri getirdi. arsenal'den 4 yiyip, tarihinin en kötü avrupa performansını sergileyen, moralsiz camia, gidip ligin bu sezon sert deplasmanlarından biri olan konya'da 5 attı geldi. tıpkı geçen sene madrid'den 6 yiyip, 3 gün sonra beşiktaş'ı deplasmanda devirdiği gibi. tıpkı son yılların en kötü kadrosuyla, malum sıkıntıların yaşandığı ve kesin fark yer denilen kadıköy deplasmanından galibiyeti kaçırıp dönmesi gibi. galatasaray öyle kolay sindirilebilcek bir takım değildir, en kötü durumdan bile ayakta çıkmasını bilir, hamza hoca gibi insanlar bizde tükenmez.
