cassio de souza soares lincoln

büyük insan seni çok üzdük, arkandan işler çevirdik, seninle kah güldük kah ağladık. senin değerini bilemedik. senin üstünden binbir türlü komplo teorisi çevirildi. biz de buna alet olduk. gözlerimizi kör ettiler çünkü. senin içindeki o muhteşem insanı bir türlü göremedik. senin için daha fazlasını yapamadık. seni takıma küstürdük. deplasmanlara gitmemen için yalvardık sana. sen gittin ama bak hala senin sayende güzel birşeyler oluyor. bak arda turan kaptan oldu. şu an bunları yazarken, o yaptığın muhteşem çalımlar, asistlerin ve gollerin aklıma geliyor. ve gözlerimden yaşlar süzülüyor. ulu insan, sen bu camiaya gelmiş en yetenekli oyunculardan biriydin ama biz seni elimizde tutamadık. eşşekliğimizi affet. ama sana söz hep peşinde olacağım. ve seni asla unutmayacağım. hatta eğer fıfa davasında bize güzel bir miktar para takarsan seni asla ama asla unutmayacağım. kıçımıza giren bu şemsiyenin sevinciyle sağa sola koşturacağım. sözlerimi bitirirken sana bir şarkı armağan edeyim istedim. mazur gör şu an videolarını izleyip ağlıyorum. bir aydır bu durumdayım. kendimi alkole verdim. yakında sen gittin diye esrara başlamayı düşünüyorum. öyleyse lafı uzatmadan ibrahim tatlıses'den hem sana hem bana gelsin büyük yetenek:

benim hayatım
uzaktan görenler mesut sanıyor,
bilmezler gözlerim hergün ağlıyor,
içimde dinmeyen yaram kanıyor,
bir meçhule döndü benim hayatım...

geceyi yaşarım, doğmaz güneşim,
zamansız küllendi yanan ateşim,
yarına çıkar mı bilmem gidişim,
mevsimsiz sarardı benim hayatım,
zamansız sarardı benim hayatım...

ışıklar altında sönmüş gibiyim,
dostların içinde yalnız biriyim,
bilinmez yollara girmiş gibiyim,
nerede bitecek benim hayatım...

yorgunum, dertliyim, yürekten dayanmaz,
mutsuzum desem de kimse inanmaz,
maziyi ararım, böyle yaşanmaz,
çekilmez çiledir benim hayatım,
çekilmez çiledir benim hayatım...

not: daha önceki hiçbir yazımın içermediği kadar ağır ironi içeren bir yazıdır. sakın şarkı kısmında ağlamayın emi?