• 323
    (bkz: #1552776)

    çok içten bir yazı yazmış. okumuş, farkındalığı olan, kendine saygısı olan bir insanın zorunlu askerlik denen sistemde nasıl zorlandığını, hırpalandığını göstermiş. şu an yazacağım hiçbir şey onun yazdığı kadar içten olmayacak. ben buradan ne kadar üzülsem de yarınki durumlarımız kendisiyle aynı olmayacak. vallahi üzüldüm, kendini ifade edişinin kuvveti sayesinde içinde bulunduğu ruh halini az buçuk anladım ki şu an -haklı olarak- çok karamsar görünüyor.

    askerliğini yapmış ağabeylerim daha doğru bilgiler, tavsiyeler vereceklerdir ama usta birliğinin acemiden daha kolay olduğunu çokça işitmişliğim var. bunun dışında zaten çevresindeki herkes değişeceği için en azından şikayet ettiği konulardan biri olan "komutanların taşşak oğlanı, psikolojik danışmanlık merkezinin müdavimi, bölüğün en zayıf halkalarından biri haline gelmiş olma" sorunu için her şeye sıfırdan başlama şansı var.

    bu durumda ne söylenir bilmiyorum, ne derece etkili olur bilmiyorum ama pek umursamamaya çalışmasını, çok zor olsa da "onlardan biri" olmaya çalışmasını önerebilirim. şu durumda öneride bulunmak bile ukalalık gibi geliyor, kendimden utanıyorum.

    durum zor olsa da geçmeyen bir şey yok, bu da geçecek. mektuplarında sonradan vicdan azabı duymamak adına ailesine olduğundan daha iyi olduğunu söylemesini öneririm. harbiden kolay gelsin.
App Store'dan indirin Google Play'den alın