415
palermo ile başladığım kariyerimde ilk sezon serie b'yi 2. bitirerek serie a'ya çıktım. ilk sezonu tahminimin üzerinde 9. bitirdim.
güzel transferlerle bir sonraki sezonu 3. bitirdim ve şampiyonlar ligi'ne gitmeye hak kazandım. şampiyonlar ligi'nde gruptan çıkıp chelsea'yle eşleştim ve iki maçı da kaybederek elendim.
bir sonraki sezon ligi yeniden 3. bitirdim ve yine şampiyonlar ligi'nde gruptan çıkıp yine chelsea'yle eşleştim. bu sefer hayal kırıklığı çok fazla olmadı; ilk maçı evimde kazandım ama 2. maç 2 farklı yenilerek yeniden elendim.
chelsea artık kocamdı.
o sezon hem şampiyonlar ligi ve hem ligi önceki sezon gibi başarılı götüremediğim için ligi 7. bitirdim ve avrupa kupalarına gidemedim.
bir sonraki sezon hedefim netti. hazır avrupa kupaları yokken şampiyon olmalıydım. 2018-2019 sezonunda sondan 2. hafta lider inter'le aynı puandaydım ve rakibimin puan kaybetmesini beklemekteydim. lakin öyle olmadı ve inter 2 maçını da kazandı ve ben 2. bitirdim. ayrıca italya kupası finali'nde de juventus'a yenildim.
son sezonda (dün bitirdiğim) lige hem şampiyonluk parolası hem de şampiyonlar ligi'nde çeyrek finale ve ötesine çıtayı koyma parolasıyla çıktım. takıma baktığımda pek çok sonradan çıkan isim vardı ama şu an gerçek futbolculardan mario balotelli, mario pugliese, youri tielemans, jack grealish massimo donati ciro immobile(yedek) emmiliano viviano(yedek) lorenzo crisetig jorge enriquez gibi isimler mevcut. takımı serie b'de aldığımdan beri takımda olan ise fabio daprela ve davide monteleone var. daprela isviçreli sol bek hala oynatıyorum ve seviyorum. monteleone aynı semih kaya modeli altyapıdan çıkardım ve şu an 24 yaşında kaptanlık yapıyor. aslanım benim. özellikleri çok iyi ama stoperde partneri sonradan çıkan ismine kurban olduğum "unai santamaria" denen canavar kadar değil tabi. monteleone haricinde altyapı'dan kadroya dahil edebildiğim 2 oyuncum daha var ama onlar 1 sene sonra patlama yapabilirler.
neyse son sezonu anlatıyordum. ligde gümbür gümbür giderken aynı zamanda şampiyonlar ligi'nde chelsea(kocam), leverkusen ve petrolul'lu gruptan 13 puanla çıktım. chelsea'yi içerde yenebildim beyler :(. 2. turda manchester city'le eşleştim. ilk maç içerde 1-0 öndeyken son dakika golü yedim ve cinnet geçirdim. içerde yediğim golü nasıl çıkaracağım diye düşünerek ettihad stadına gittim. sonuç tam bir tecavüz. 5-2 yendim ibneleri ve çeyrek finalde porto'yla eşleştim. ilk maç içerde 90. dakika 3-0 öndeyken beni çok kıl eden bir gol gördüm kalemde biter ayak ve 3-1 bitti maç. 2. maç porto akşamdan yarrağı dikmiş gelmiş gibi üzerime saldırıyordu. 1-0 öne geçtiler, penaltı kazandım, kaçırdım ve yeni bir cinnet. 2-0 öne geçtiler. bu skor onları away goal ile üst tura çıkaracaktı. taktiklerle oynadım, oyuncu değişikleri havalarda uçuştu ama porto öyle bir kuruttu ki maçı son dakikalarda kaçırdığım bir gol dışında net pozisyon yakalamadan elendim. gerçekten büyük hayal kırıklığıydı 3-1'lik avantajla gelip elenmek. şubat ayında 2 puan farkla lider götürdüğüm ligde mayıs ayında 3 puan geriden takip eder haldeydim, yeniden şampiyon olamadım ama italya kupası'nı alarak moral buldum en azından.
bu da böyle bir kariyer işte..
beyler en acı şeyi söylüyorum size. gerçekten bence oyun kapatma sebebi. semih kaya kontratı bitince bedavaya porto'ya gitti ve 2 sene sonra 14 milyon'a fener'e imzayı bastı.
amına koyim senin ben fm...
edit: yakın zamanda bu oyuna veda edip, football manager 2015i özlemek için beklemeye geçtim. sebebi; italya kupası'nın kazandığım sezonun ardından şl'de 3. olup uefada yoluma devam ettim. rahatlıkla finale kadar yükselip finalde milan'a, şampiyonluğu da son maçta yenilerek juventus'a kaptırdım ve oyun kapandı benim için. ne yapayım? italyan olmayan takımları yenmek parolasıyla görevi almıştım takım serie b'deyken. *
güzel transferlerle bir sonraki sezonu 3. bitirdim ve şampiyonlar ligi'ne gitmeye hak kazandım. şampiyonlar ligi'nde gruptan çıkıp chelsea'yle eşleştim ve iki maçı da kaybederek elendim.
bir sonraki sezon ligi yeniden 3. bitirdim ve yine şampiyonlar ligi'nde gruptan çıkıp yine chelsea'yle eşleştim. bu sefer hayal kırıklığı çok fazla olmadı; ilk maçı evimde kazandım ama 2. maç 2 farklı yenilerek yeniden elendim.
chelsea artık kocamdı.
o sezon hem şampiyonlar ligi ve hem ligi önceki sezon gibi başarılı götüremediğim için ligi 7. bitirdim ve avrupa kupalarına gidemedim.
bir sonraki sezon hedefim netti. hazır avrupa kupaları yokken şampiyon olmalıydım. 2018-2019 sezonunda sondan 2. hafta lider inter'le aynı puandaydım ve rakibimin puan kaybetmesini beklemekteydim. lakin öyle olmadı ve inter 2 maçını da kazandı ve ben 2. bitirdim. ayrıca italya kupası finali'nde de juventus'a yenildim.
son sezonda (dün bitirdiğim) lige hem şampiyonluk parolası hem de şampiyonlar ligi'nde çeyrek finale ve ötesine çıtayı koyma parolasıyla çıktım. takıma baktığımda pek çok sonradan çıkan isim vardı ama şu an gerçek futbolculardan mario balotelli, mario pugliese, youri tielemans, jack grealish massimo donati ciro immobile(yedek) emmiliano viviano(yedek) lorenzo crisetig jorge enriquez gibi isimler mevcut. takımı serie b'de aldığımdan beri takımda olan ise fabio daprela ve davide monteleone var. daprela isviçreli sol bek hala oynatıyorum ve seviyorum. monteleone aynı semih kaya modeli altyapıdan çıkardım ve şu an 24 yaşında kaptanlık yapıyor. aslanım benim. özellikleri çok iyi ama stoperde partneri sonradan çıkan ismine kurban olduğum "unai santamaria" denen canavar kadar değil tabi. monteleone haricinde altyapı'dan kadroya dahil edebildiğim 2 oyuncum daha var ama onlar 1 sene sonra patlama yapabilirler.
neyse son sezonu anlatıyordum. ligde gümbür gümbür giderken aynı zamanda şampiyonlar ligi'nde chelsea(kocam), leverkusen ve petrolul'lu gruptan 13 puanla çıktım. chelsea'yi içerde yenebildim beyler :(. 2. turda manchester city'le eşleştim. ilk maç içerde 1-0 öndeyken son dakika golü yedim ve cinnet geçirdim. içerde yediğim golü nasıl çıkaracağım diye düşünerek ettihad stadına gittim. sonuç tam bir tecavüz. 5-2 yendim ibneleri ve çeyrek finalde porto'yla eşleştim. ilk maç içerde 90. dakika 3-0 öndeyken beni çok kıl eden bir gol gördüm kalemde biter ayak ve 3-1 bitti maç. 2. maç porto akşamdan yarrağı dikmiş gelmiş gibi üzerime saldırıyordu. 1-0 öne geçtiler, penaltı kazandım, kaçırdım ve yeni bir cinnet. 2-0 öne geçtiler. bu skor onları away goal ile üst tura çıkaracaktı. taktiklerle oynadım, oyuncu değişikleri havalarda uçuştu ama porto öyle bir kuruttu ki maçı son dakikalarda kaçırdığım bir gol dışında net pozisyon yakalamadan elendim. gerçekten büyük hayal kırıklığıydı 3-1'lik avantajla gelip elenmek. şubat ayında 2 puan farkla lider götürdüğüm ligde mayıs ayında 3 puan geriden takip eder haldeydim, yeniden şampiyon olamadım ama italya kupası'nı alarak moral buldum en azından.
bu da böyle bir kariyer işte..
beyler en acı şeyi söylüyorum size. gerçekten bence oyun kapatma sebebi. semih kaya kontratı bitince bedavaya porto'ya gitti ve 2 sene sonra 14 milyon'a fener'e imzayı bastı.
amına koyim senin ben fm...
edit: yakın zamanda bu oyuna veda edip, football manager 2015i özlemek için beklemeye geçtim. sebebi; italya kupası'nın kazandığım sezonun ardından şl'de 3. olup uefada yoluma devam ettim. rahatlıkla finale kadar yükselip finalde milan'a, şampiyonluğu da son maçta yenilerek juventus'a kaptırdım ve oyun kapandı benim için. ne yapayım? italyan olmayan takımları yenmek parolasıyla görevi almıştım takım serie b'deyken. *
