1568
prandelli'yi elestirdigi yazisindaki su bolum cok onemli.
"fatih terim, galatasaray'a 4-4-2 oynatıyordu. çift santrfor.. mancini sürdürdü.. bu oyunda, iki beke, ayni zamanda açık gibi oynayan adamlar konuyor, orta sahanın kenarlarında gene hızlı, top süren, adam eksilten, orta yapan adamlar yer alıyordu.
arka arkaya oynayan bek ve açıklar, o kanattan gelişen akınlarda ikili oynayarak rakip savunmayı dağıtıyor ve ortaya gol pasları atıyorlardı, yerden ve havadan.. ortadaki çift santrfor bu pasları ön ve arka direk paylaşımı yaparak değerlendiriyorlardı.
orta alandaki dörtlünün ortasındaki iki adam, (genelde melo ve selçuk) oyun kurucu olarak hücumda görevliydiler aslen.. ya kanat akını başlatıyorlar, ya da kendileri ileri çıkıp ara paslarla çift santrfordan birini gol pozisyonuna sokuyorlardı.
savunma forvetler üzerine çekildiğinde ise, 20-25 metre civarında kendileri şut pozisyonu buluyorlardı. melo ve selçuk'la akın başlarken, çapraz koşular yapan santrforlar da, rakip savunmanın ortasını dağıtıyorlardı.
rakip hücuma geçtiği zaman, pozisyona göre bu ikiliden biri ön libero olarak çekiliyor, öteki önde kalarak, baskıyı, yani presi yönetiyor, top kapılır kapılmaz da kontratağı başlatıyordu.
prandelli takımın yıllardır ezberlediği bu taktikten vazgeçti ve eldeki kadroya hele hiç uymayan bir 4-1-3-1'e döndü..
melo, gerideki "1" yani çakılı ön libero olunca, üçüncü stopere dönüştü, ileri çıkmaz, oyun kurmaz ve hücuma katılmaz oldu.
selçuk oyun kurucu olarak yalnız kaldı. ama geçen yıl başlayan o korkak, risk almayan, burak'tan çok muslera'ya pas vermeyi tercih eden (o zaman istatistiklere "iyi pas" diye geçiyor ya, top rakibe gitmedi diye, lanet olsun..) oyununu sürdürünce, galatasaray'ın hücum gücü büyük bir darbe yedi.
öte yandan, ortadaki adam sayısı 3'e inince, üçlünün kenar adamları çizgi üzerinde oynayamaz oldular.
çünkü kenara gittiklerinde orta saha boşalıyordu. zorunlu olarak içeri kaydılar. kayınca rakip savunma kalabalığının içinde kayboldular.
arkalarındaki beklerle ikili kanat oyunları ve akınları da bitti.
ileride tek forvet taktiği için burak herhalde, dünyadaki sonuncu santrfordu.
burak, hakan şükür tipli, sırtı kaleye dönük bir santrfor değil.
onun hüneri, savunma arkasına atılan toplara koşmak, ikinci santrforla çapraz koşular yapıp rakip savunmayı dağıtmak ve kanat akınlarında gene ikinci santrforla direkleri paylaşıp gelen havadan ve yerden pasları gole çevirmek..
kanat akını yapamaz hale gelen takımda, tek başına santrfor oynatılan burak, hiç bir şey yapamaz hale geldi, takımı nerdeyse 10 kişi oynatır duruma düştü"
bunu ders kitaplarina koymalilar. butun sozluk yazarlari bunu aklinin bir kosesine yazsin. cunku spor tarihinin en keyfe keder yazisi budur sanirim. hincal uluc'u bazi konularda elestirir, bazi konularda takdir ederim ancak su yazdigini kendisi yazmissa yazik olmus, kesinlikle alzheimer baslangici teshisi konulmali. ikili kanat akinlari? bunu en son sabri keita ile sadece 10-15 ac gorduk. tek forvete kanat akini yapip orta acmak? biz drogba varken bile orta acan bir galatasaray seyredemedik, genelde ters ayakli adamlarla oynadik zaten.
her neyse daha fazla yazdiklarinin sacmaligina vurgu yapamayacagim midem kalkti. bunca yillik spor yazarliginin ustune iyice tuy dikmeye basladi. bunun en buyuk sebebi ise kendine muhattap bulma cabalari. kendini onemli hissetmek icin yapiyor bunu. prandelli'ye birileri sana hincal boyle dedi desin, pradelli de ismen cevap versin diye. aynisini mehmet demirkol da cok yapiyor. rijkaard'dan beri galatasaray'in her hocasina benzer sekilde yazi yaziyorlar (dunya capinda teknik direktor getiren bir tek galatasaray) amaclari konusulmak, dunyaca unlu birine akil verdim ya da laf caktim gibi ego pohpohlama cabalari. sonuc ise hep ayni oldu, umursanmamak.
rijkaard en guzeli cevabi vermisti ama bu cok bilmis ustadlar ustune alinmadi. taktik konusmak istiyorsaniz once gidip onu ogrenin, gidin diplomanizi alin ondan sonra sizle tartisirim dedi rijkaard. cok da guzel soyledi.
artik huysuz yasli amca klisesinin her maddesini yerine getiren yazar.
"fatih terim, galatasaray'a 4-4-2 oynatıyordu. çift santrfor.. mancini sürdürdü.. bu oyunda, iki beke, ayni zamanda açık gibi oynayan adamlar konuyor, orta sahanın kenarlarında gene hızlı, top süren, adam eksilten, orta yapan adamlar yer alıyordu.
arka arkaya oynayan bek ve açıklar, o kanattan gelişen akınlarda ikili oynayarak rakip savunmayı dağıtıyor ve ortaya gol pasları atıyorlardı, yerden ve havadan.. ortadaki çift santrfor bu pasları ön ve arka direk paylaşımı yaparak değerlendiriyorlardı.
orta alandaki dörtlünün ortasındaki iki adam, (genelde melo ve selçuk) oyun kurucu olarak hücumda görevliydiler aslen.. ya kanat akını başlatıyorlar, ya da kendileri ileri çıkıp ara paslarla çift santrfordan birini gol pozisyonuna sokuyorlardı.
savunma forvetler üzerine çekildiğinde ise, 20-25 metre civarında kendileri şut pozisyonu buluyorlardı. melo ve selçuk'la akın başlarken, çapraz koşular yapan santrforlar da, rakip savunmanın ortasını dağıtıyorlardı.
rakip hücuma geçtiği zaman, pozisyona göre bu ikiliden biri ön libero olarak çekiliyor, öteki önde kalarak, baskıyı, yani presi yönetiyor, top kapılır kapılmaz da kontratağı başlatıyordu.
prandelli takımın yıllardır ezberlediği bu taktikten vazgeçti ve eldeki kadroya hele hiç uymayan bir 4-1-3-1'e döndü..
melo, gerideki "1" yani çakılı ön libero olunca, üçüncü stopere dönüştü, ileri çıkmaz, oyun kurmaz ve hücuma katılmaz oldu.
selçuk oyun kurucu olarak yalnız kaldı. ama geçen yıl başlayan o korkak, risk almayan, burak'tan çok muslera'ya pas vermeyi tercih eden (o zaman istatistiklere "iyi pas" diye geçiyor ya, top rakibe gitmedi diye, lanet olsun..) oyununu sürdürünce, galatasaray'ın hücum gücü büyük bir darbe yedi.
öte yandan, ortadaki adam sayısı 3'e inince, üçlünün kenar adamları çizgi üzerinde oynayamaz oldular.
çünkü kenara gittiklerinde orta saha boşalıyordu. zorunlu olarak içeri kaydılar. kayınca rakip savunma kalabalığının içinde kayboldular.
arkalarındaki beklerle ikili kanat oyunları ve akınları da bitti.
ileride tek forvet taktiği için burak herhalde, dünyadaki sonuncu santrfordu.
burak, hakan şükür tipli, sırtı kaleye dönük bir santrfor değil.
onun hüneri, savunma arkasına atılan toplara koşmak, ikinci santrforla çapraz koşular yapıp rakip savunmayı dağıtmak ve kanat akınlarında gene ikinci santrforla direkleri paylaşıp gelen havadan ve yerden pasları gole çevirmek..
kanat akını yapamaz hale gelen takımda, tek başına santrfor oynatılan burak, hiç bir şey yapamaz hale geldi, takımı nerdeyse 10 kişi oynatır duruma düştü"
bunu ders kitaplarina koymalilar. butun sozluk yazarlari bunu aklinin bir kosesine yazsin. cunku spor tarihinin en keyfe keder yazisi budur sanirim. hincal uluc'u bazi konularda elestirir, bazi konularda takdir ederim ancak su yazdigini kendisi yazmissa yazik olmus, kesinlikle alzheimer baslangici teshisi konulmali. ikili kanat akinlari? bunu en son sabri keita ile sadece 10-15 ac gorduk. tek forvete kanat akini yapip orta acmak? biz drogba varken bile orta acan bir galatasaray seyredemedik, genelde ters ayakli adamlarla oynadik zaten.
her neyse daha fazla yazdiklarinin sacmaligina vurgu yapamayacagim midem kalkti. bunca yillik spor yazarliginin ustune iyice tuy dikmeye basladi. bunun en buyuk sebebi ise kendine muhattap bulma cabalari. kendini onemli hissetmek icin yapiyor bunu. prandelli'ye birileri sana hincal boyle dedi desin, pradelli de ismen cevap versin diye. aynisini mehmet demirkol da cok yapiyor. rijkaard'dan beri galatasaray'in her hocasina benzer sekilde yazi yaziyorlar (dunya capinda teknik direktor getiren bir tek galatasaray) amaclari konusulmak, dunyaca unlu birine akil verdim ya da laf caktim gibi ego pohpohlama cabalari. sonuc ise hep ayni oldu, umursanmamak.
rijkaard en guzeli cevabi vermisti ama bu cok bilmis ustadlar ustune alinmadi. taktik konusmak istiyorsaniz once gidip onu ogrenin, gidin diplomanizi alin ondan sonra sizle tartisirim dedi rijkaard. cok da guzel soyledi.
artik huysuz yasli amca klisesinin her maddesini yerine getiren yazar.
