633
futbolculuğu ve teknik direktörlüğü ayrı ayrı ele alınması gereken büyük kaptan.
futbol hayatına, gözlerini galatasaray'da açarak başlamış ve futbola galatasaray'da veda ederek çok az futbolcunun başarabildiği bir şeyi başarmıştır, bülent korkmaz. yıllarını verdiği galatasaray'da sarı-kırmızı formayla pek çok rekora imza atmıştır. en çok şampiyonluk yaşayan futbolcu, en fazla maça çıkan futbolcu, milli formayı en fazla giyen futbolcu gibi değerlendirmelerde, büyük kaptan'ın ismini görmek alışılmış bir durum. futbolculuğu döneminde kimileri oynadığı oyunu beğenmezken, onun cesaretine ve özverisine hayran olanlar ezici çoğunluğu oluşturmaya yetiyordu. yıllarca kaptanlığını yaptığı galatasaray'da, ismi unutulmazlar arasındadır benim için.
futbolculuğu döneminde, defansın tüm yükünü sırtına alacak kadar cesurdu bülent korkmaz. soyadına yakışır şekilde, her ne olursa olsun bütün cesaretiyle oynardı oyununu. zaman zaman yaptığı basit hatalar çok eleştirilmiştir. topu oyuna sokamıyor diye yerden yere vurulmuştur; ama hiçbir şey galatasaray defansının bel kemiği olduğu gerçeğini değiştirememiştir. saha içindeki asabi tavrı, hakemlerle sık sık tartışmalara girmesi onun mizacından kaynaklanır sadece.
"özveri" kelimesinin hakkını en çok verenlerden biridir. uefa finalindeki o sahne silinmez hafızamdan. arsenal gibi bir dev karşısında oynuyoruz. oyuncu değiştirme hakkımız yok ve büyük kaptan'ın omzu çıkmış. merak ediyorum, kaç futbolcu kolunu sardırıp devam eder oyuna? çıkmış koluyla, sanki hiçbir şey olmamış gibi devam eder mücadelesine? bu özveri değil de nedir? kendini galatasaray'a böylesine adamış bir futbolcuyla gurur duymak hakkımız elbet. "bizim metin'lerimiz, bülent'lerimiz, hagi'lerimiz vardı." derken hissettiğimiz gururun yapıtaşlarından biri olduğu için borçluyuz ona.
günü geldi, galatasaray'da tüketmesi gereken sürenin sonuna geldiği söylendi kendisine. kulüple ilişkisi bitti bir şekilde. yarım kalan bir şeyler vardı giderken, ani oldu çünkü gidişi. sanki vedalaşamamış iki sevgili gibi ayrıldı yollar. gözünü açtığı galatasaray'dan, apar topar ayrıldı büyük kaptan. galatasaray'da herkes 50 yaşına kadar oynayamaz, kabul; ama böylesine de yarım bırakılmamalıydı bazı şeyler. bir vedalaşma hakkıydı en azından. olmadı...
büyük kaptan galatasaray'ından ayrıldı, saha içindeki görevini saha kenarına taşıdı. farklı kulüpleri çalıştırdı. galatasaray'da görmeye alıştığımız büyük kaptan, başka takımlar için harcamaya başladı emeğini. zaman geçti, haberlerde "galatasaray'ın yeni teknik direktörü bülent korkmaz." demeçleri yayınlandı. sevindim haberi duyunca; çünkü yarım kalan şeylerin tamamlanacağını düşünüyordum. gidişi ani olan büyük kaptan, ardında bıraktıklarını tamamlamaya geliyordu. onu yeniden ali sami yen'de görecek olmanın heyecanı, yıllarını verdiği galatasaray'a yeniden hizmet edeceği gerçeği yüzümü güldürmeye yetiyordu. futbolculuğunda cesur yüreğini bildiğimiz bülent korkmaz, aynı cesareti takıma da aşılayacaktı. beklentilerimiz bu yöndeydi de, beklemediğimiz şeyler gördük sahada. cesur yürek bülent korkmaz gitmiş, yerine daha temkinli davranan teknik direktör bülent gelmişti. beklenmeyen sonuçlar, hazmedilemeyen başarısızlıklarla birleşince kalemi kırıldı bülent korkmaz'ın. hep el üstünde tutulduğu tribünlerden, teknik direktör bülent olarak hakaret de işitti.
unutulan bir şey var ki, bülent korkmaz pek çoğumuzdan daha galatasaraylı'dır. günü kurtarmak adına geldiğini bile bile, kredisinin tükeneceğini gördüğü halde kabul etti görevi. kariyerimi düşünmek zorundayım demedi, belki de diyemedi. galatasaray'a öylesine bağlıydı ki, zor dönemler geçiren bir takımın başına gelmeyi kabul etti. geldiğinde de istifa mektubunu bıraktı zaten. sezon sonunda gönderileceğini bile bile elini taşın altına koymaktan çekinmedi büyük kaptan. inanıyorum ki, kendisine teknik direktörlük teklif edildiğinde bunu teknik direktör bülent olarak kabul etmedi, büyük kaptan bülent olarak "tamam" dedi.
futbolcu bülent korkmaz ve teknik direktör bülent korkmaz arasında dağlar kadar fark var. biri fazla cesur, diğeri çok temkinli. ama ikisi de sonuna kadar galatasaraylı. yarım kalan şeyleri tamamlayamadan ayrıldı yine yollar. kim bilir, belki de yarım kalmak zorundadır bazı şeyler... ben bülent korkmaz'ı hep büyük kaptan olarak hatırlayacağım. galatasaray tarihinin efsanelerinden biri olarak anacağım. ve günü geldiğinde, onun dönemine yetişemeyenlere büyük kaptan'ın efsanesini anlatacağım. bize yaşattığın güzel anılar için teşekkürler cesur yürek...
futbol hayatına, gözlerini galatasaray'da açarak başlamış ve futbola galatasaray'da veda ederek çok az futbolcunun başarabildiği bir şeyi başarmıştır, bülent korkmaz. yıllarını verdiği galatasaray'da sarı-kırmızı formayla pek çok rekora imza atmıştır. en çok şampiyonluk yaşayan futbolcu, en fazla maça çıkan futbolcu, milli formayı en fazla giyen futbolcu gibi değerlendirmelerde, büyük kaptan'ın ismini görmek alışılmış bir durum. futbolculuğu döneminde kimileri oynadığı oyunu beğenmezken, onun cesaretine ve özverisine hayran olanlar ezici çoğunluğu oluşturmaya yetiyordu. yıllarca kaptanlığını yaptığı galatasaray'da, ismi unutulmazlar arasındadır benim için.
futbolculuğu döneminde, defansın tüm yükünü sırtına alacak kadar cesurdu bülent korkmaz. soyadına yakışır şekilde, her ne olursa olsun bütün cesaretiyle oynardı oyununu. zaman zaman yaptığı basit hatalar çok eleştirilmiştir. topu oyuna sokamıyor diye yerden yere vurulmuştur; ama hiçbir şey galatasaray defansının bel kemiği olduğu gerçeğini değiştirememiştir. saha içindeki asabi tavrı, hakemlerle sık sık tartışmalara girmesi onun mizacından kaynaklanır sadece.
"özveri" kelimesinin hakkını en çok verenlerden biridir. uefa finalindeki o sahne silinmez hafızamdan. arsenal gibi bir dev karşısında oynuyoruz. oyuncu değiştirme hakkımız yok ve büyük kaptan'ın omzu çıkmış. merak ediyorum, kaç futbolcu kolunu sardırıp devam eder oyuna? çıkmış koluyla, sanki hiçbir şey olmamış gibi devam eder mücadelesine? bu özveri değil de nedir? kendini galatasaray'a böylesine adamış bir futbolcuyla gurur duymak hakkımız elbet. "bizim metin'lerimiz, bülent'lerimiz, hagi'lerimiz vardı." derken hissettiğimiz gururun yapıtaşlarından biri olduğu için borçluyuz ona.
günü geldi, galatasaray'da tüketmesi gereken sürenin sonuna geldiği söylendi kendisine. kulüple ilişkisi bitti bir şekilde. yarım kalan bir şeyler vardı giderken, ani oldu çünkü gidişi. sanki vedalaşamamış iki sevgili gibi ayrıldı yollar. gözünü açtığı galatasaray'dan, apar topar ayrıldı büyük kaptan. galatasaray'da herkes 50 yaşına kadar oynayamaz, kabul; ama böylesine de yarım bırakılmamalıydı bazı şeyler. bir vedalaşma hakkıydı en azından. olmadı...
büyük kaptan galatasaray'ından ayrıldı, saha içindeki görevini saha kenarına taşıdı. farklı kulüpleri çalıştırdı. galatasaray'da görmeye alıştığımız büyük kaptan, başka takımlar için harcamaya başladı emeğini. zaman geçti, haberlerde "galatasaray'ın yeni teknik direktörü bülent korkmaz." demeçleri yayınlandı. sevindim haberi duyunca; çünkü yarım kalan şeylerin tamamlanacağını düşünüyordum. gidişi ani olan büyük kaptan, ardında bıraktıklarını tamamlamaya geliyordu. onu yeniden ali sami yen'de görecek olmanın heyecanı, yıllarını verdiği galatasaray'a yeniden hizmet edeceği gerçeği yüzümü güldürmeye yetiyordu. futbolculuğunda cesur yüreğini bildiğimiz bülent korkmaz, aynı cesareti takıma da aşılayacaktı. beklentilerimiz bu yöndeydi de, beklemediğimiz şeyler gördük sahada. cesur yürek bülent korkmaz gitmiş, yerine daha temkinli davranan teknik direktör bülent gelmişti. beklenmeyen sonuçlar, hazmedilemeyen başarısızlıklarla birleşince kalemi kırıldı bülent korkmaz'ın. hep el üstünde tutulduğu tribünlerden, teknik direktör bülent olarak hakaret de işitti.
unutulan bir şey var ki, bülent korkmaz pek çoğumuzdan daha galatasaraylı'dır. günü kurtarmak adına geldiğini bile bile, kredisinin tükeneceğini gördüğü halde kabul etti görevi. kariyerimi düşünmek zorundayım demedi, belki de diyemedi. galatasaray'a öylesine bağlıydı ki, zor dönemler geçiren bir takımın başına gelmeyi kabul etti. geldiğinde de istifa mektubunu bıraktı zaten. sezon sonunda gönderileceğini bile bile elini taşın altına koymaktan çekinmedi büyük kaptan. inanıyorum ki, kendisine teknik direktörlük teklif edildiğinde bunu teknik direktör bülent olarak kabul etmedi, büyük kaptan bülent olarak "tamam" dedi.
futbolcu bülent korkmaz ve teknik direktör bülent korkmaz arasında dağlar kadar fark var. biri fazla cesur, diğeri çok temkinli. ama ikisi de sonuna kadar galatasaraylı. yarım kalan şeyleri tamamlayamadan ayrıldı yine yollar. kim bilir, belki de yarım kalmak zorundadır bazı şeyler... ben bülent korkmaz'ı hep büyük kaptan olarak hatırlayacağım. galatasaray tarihinin efsanelerinden biri olarak anacağım. ve günü geldiğinde, onun dönemine yetişemeyenlere büyük kaptan'ın efsanesini anlatacağım. bize yaşattığın güzel anılar için teşekkürler cesur yürek...
