397
ruyamda annem free shop'ta cd'lere kitaplara falan bakiyor ben de onun karsisinda baska seylere bakiyorum. arkami dondum, annemin 2-3 metre yaninda uzun boylu, guzel vucutlu kot pantalon uzerine desenli beyaz bir tisort giymis iri bir adam. "bi dakka lan bizim mondragon degil mi bu?!" diye heyecanlanlandim, ona dogru ilerlerken kasada sacinin bir kismini acik birakacak sekilde basini örtmüş sira bekleyen kadinin mondragon'un babannesi oldugunu da biliyordum*. sonra mondragon'un yanina gidip fransizca konusmaya başladım. ona biz taraftarlarin onu ne kadar cok ozledigini soyledigimde elini omzuma koyup aglamaya basladi. sonra da oradan uzaklaştı. * meger bu ozlemini gözyaşlarıyla anacak bir yerlere gidip comelmis kendisi, insan icinde aglamamak icin. uyandigimda kardeşim gibi sarilasim gelmisti adama.
biz de cok ozledik be abi *
biz de cok ozledik be abi *
