semih kaya

alt yapıdan çıkanları biz kardeşimiz gibi görürüz, yani genel algı bu yöndedir.. ancak alt yapıdan çıkan ''adam''ları biz kısa sürede efsaneleştiririz. semih benim için takımdaki en değerli ''adam''. hani o schalke maçında kafasına darbeyi aldı, pozisyon bitene kadar kendinde olmayarak koştu ve en sonunda yere yığıldı da bütün taraftar ''başlatma çeyrek finaline, semih'e birşey olmasın yeter'' dedi ya; ya da hani en kritik anda ''hoca top benden çıktı'' dedi ya; semih çoktan benim efsanem oldu; galatasaray'ı sevme sebeplerim arasına girdi gencecik çocuk.. girmesin kimse kafana çocuk; yine ''ben zaten avrupanın en büyük takımında oynuyorum, neyleyim avrupayı'' de.. bir daha kalkacaksa avrupa'da kupa; senin elinde kalksın büyük galatasaraylı; ben nasıl bülentin elinde gördüm o kupayı; çocuğum o kupayı senin elinde görsün.. he; unutmadan; sen ''adam''lığını koru; o top senden çıkınca avrupa finalinde bile benden çıktı de; ben çocuğuma anlatırım senin takımımda var olmanın avrupadaki kupadan daha değerli olduğunu o zaman..