5073
mancini'nin kadroda düşündüğünü umduğum futbolcu. şayet son yaptığı açıklamada "ben nerde olursam olayım hep galatasaray'lı olarak kalacağım" diyerek biraz da olsa gitme sinyallerini vermiş gibiydi. inşallah öyle değildir.
2 şubat 2014 galatasaray bursaspor maçı'nda harika futbol oynamıştır. bakın, sadece bir maçla bir futbolcu ne göğe çıkarılır, ne de yerin dibine batırılır. sabri'den ben de illet eden kısımdandım. çok sinirleniyordum. hatta "ulan bu adam nasıl girdi galatasaray'a? torpille falan mı aldırdınız bilmiyorum ki" tarzında cümleler kuruyordum. fakat hiçbir zaman o dalga geçen güruhtan olmadım. ne kadar illet etsem de, ne kadar dalga geçileceğini bilsem de her ortamda savunmaya çalıştım. sabri'nin tek sorunu kafada bitiyor. o kadar çok heyecanlanıyor ki top ayağına gelince. ne yapacağını şaşırıyor. hızlılık açısından muazzam kendisi. ileri gidip gelebiliyor, 3-5-2'de gayette rotasyonda işe yarar. müthiş bir ciğeri var. diyorum ya, sadece mental açıdan problemi var kendisinin. bir de gerçekten galatasaray'ı çok çok seviyor. bu her halinden, bütün saflığıyla belli. kimileri gibi galatasaraylılığı kullanıp geçinmiyor, yatmıyor öyle. ne zaman görev verilse hep çabalıyor. elinden geldiğince en iyilerini yapmaya çalışıyor. çoğunlukla olmuyor belki. ama mücadele ediyor. şimdi "şu galatasaray taraftarındaki koşu fantazisi, mücadele fantazisi nedir yeeeeeeea?" derseniz ki eğer, cevabım şu şekilde olur; her şey tamamen yetenek değildir. yeteneğin vardır. karakterin yoktur, içinde isteğin yoktur, mücadele azmin yoktur işte o zaman o yeteneğin bir boka yaramaz. aynı ben ne insanlar gördüm üstünde elbise yoktu, ben ne elbiseler gördüm içinde insan yoktu misali.
sözün özü; sabri hem yeteneklidir, hem de mücadeleci bir ruhu vardır. sadece mental açıdan problemleri vardır. özgüven problemi vardır. nasıl olmasın? adamın kendi taraftarı bile dalga geçiyor. inşallah gitmezsin reis. bazı serseri tayfaya reis demektense, sana reis demekten gurur duyarım.
2 şubat 2014 galatasaray bursaspor maçı'nda harika futbol oynamıştır. bakın, sadece bir maçla bir futbolcu ne göğe çıkarılır, ne de yerin dibine batırılır. sabri'den ben de illet eden kısımdandım. çok sinirleniyordum. hatta "ulan bu adam nasıl girdi galatasaray'a? torpille falan mı aldırdınız bilmiyorum ki" tarzında cümleler kuruyordum. fakat hiçbir zaman o dalga geçen güruhtan olmadım. ne kadar illet etsem de, ne kadar dalga geçileceğini bilsem de her ortamda savunmaya çalıştım. sabri'nin tek sorunu kafada bitiyor. o kadar çok heyecanlanıyor ki top ayağına gelince. ne yapacağını şaşırıyor. hızlılık açısından muazzam kendisi. ileri gidip gelebiliyor, 3-5-2'de gayette rotasyonda işe yarar. müthiş bir ciğeri var. diyorum ya, sadece mental açıdan problemi var kendisinin. bir de gerçekten galatasaray'ı çok çok seviyor. bu her halinden, bütün saflığıyla belli. kimileri gibi galatasaraylılığı kullanıp geçinmiyor, yatmıyor öyle. ne zaman görev verilse hep çabalıyor. elinden geldiğince en iyilerini yapmaya çalışıyor. çoğunlukla olmuyor belki. ama mücadele ediyor. şimdi "şu galatasaray taraftarındaki koşu fantazisi, mücadele fantazisi nedir yeeeeeeea?" derseniz ki eğer, cevabım şu şekilde olur; her şey tamamen yetenek değildir. yeteneğin vardır. karakterin yoktur, içinde isteğin yoktur, mücadele azmin yoktur işte o zaman o yeteneğin bir boka yaramaz. aynı ben ne insanlar gördüm üstünde elbise yoktu, ben ne elbiseler gördüm içinde insan yoktu misali.
sözün özü; sabri hem yeteneklidir, hem de mücadeleci bir ruhu vardır. sadece mental açıdan problemleri vardır. özgüven problemi vardır. nasıl olmasın? adamın kendi taraftarı bile dalga geçiyor. inşallah gitmezsin reis. bazı serseri tayfaya reis demektense, sana reis demekten gurur duyarım.
