4513
hiç yalan yok; trabzonspor'dan ayrılacak ve galatasaray'a gelecek lafları fokurdamaya başladığı ilk andan itibaren "sakın gelmesin"ciler grubunun bir üyesiydim. durduk yere saçma sapan bir şekilde süper final rezaleti çıkmıştı başımıza da iki kere şampiyon olduğumuz sezon, türk telekom arena'daki galatasaray - trabzonspor maçında yerimi almış ve maçı muslera'nın koruduğu kalenin arkasında izlerken bir pozisyon oldu. maçı izleyenler anımsayacaktır; burak yılmaz, fernando muslera ile karşı karşıya kalmış ve defans hattı o an kaç kilometre uzakta kendilerinden, çok net hatırlamıyorum ama burak, o pozisyonda arkasına da baktı yani o kadar rahat bir pozisyondu ki kaleciyi çalımlarsın, üzerinden aşırtabilirsin, yandan bir plase olur,abanırsın yani var oğlu var kombinasyon, permütasyon arasında burak, şu dönemde yaşamış olduğu 100.gol sendromundaki vuruşlarının ortak özelliği olan ayak içi kalecinin üzerine vurma hastalığını gösterdi ve o an; "seneye galatasaray'da" dedim, ne bileyim o kadar boş bir alanda kaçıramazdı arkadaş o sezonun gol kralıydı bu adam, o golü kaçıramazdı bana göre.
burak, bir sonraki sezon galatasaray'ımıza geldi, gelmesine geldi de "o kadar atamaz artık", "azalarak biter", "burası istanbul, trabzon'a benzemez" falan derken adam durmadan attı o sezonda da. belki de kariyerinin başında azalarak bitecek durumdayken bitmemiş, yirmi beş yaşından sonra artık kafasına kim ya da ne dank ettirdiyse futbol oynamayı öğrenmeye çalışmış ve bunun neticelerini almıştır. ve evet daha da çok çalışması gerekmektedir. her türk futbolcusunun 100.gol sendromu gibi kendisi de bugünlerde bunu yaşasa da çok şükür yerli basınımıza "burak yılmaz'ın 100'ü gülüyor" başlığını da attırmıştır. gol atamadığı dönemde kendisini destekleyenlerden biri olarak kendinden emin olan açıklamalarını duyunca sevinmiştim, "kaçırmaya devam et aslanım, biz de seni desteklemeye devam edeceğiz" sözü dökülüverdi televizyon karşısında ki kendisini fazla sevmesem de bu desteğim devam edecek. umarım benim gibi bir çok taraftarın da bu desteği sürer de küfürden çok desteklerini işitir bu oğlan.
burak, ofsayta düşüyor, küfür yiyor, saçma sapan hareketler yapıyor, küfür yiyor, top süremiyor, küfür yiyor, hepsine kulakları tıkalı ama patladığı zaman da atıyor, ve gözlerini taraftarına çevirip baktığında delicesine sevinen o insanları gördüğü zaman, o demin küfür edenlerin helal olsun diye bağırışlarını, gol diye kendilerinden geçmelerini görünce gülüyor, kendine güveni geliyor, ve artistlik bir sevinç yapmak istiyor. umarım şu 100.golün, iyi bir patlama için başlangıcın olur da o kendisinden çokça esinlendiğin mahallede kimse tarafından sevilmeyen antipatik arkadaşının* olmadığı maçta bizim için puan veya puanlar getirecek golleri atarsın madrid deplasmanında.
burak yılmaz biz de öyle
burak, bir sonraki sezon galatasaray'ımıza geldi, gelmesine geldi de "o kadar atamaz artık", "azalarak biter", "burası istanbul, trabzon'a benzemez" falan derken adam durmadan attı o sezonda da. belki de kariyerinin başında azalarak bitecek durumdayken bitmemiş, yirmi beş yaşından sonra artık kafasına kim ya da ne dank ettirdiyse futbol oynamayı öğrenmeye çalışmış ve bunun neticelerini almıştır. ve evet daha da çok çalışması gerekmektedir. her türk futbolcusunun 100.gol sendromu gibi kendisi de bugünlerde bunu yaşasa da çok şükür yerli basınımıza "burak yılmaz'ın 100'ü gülüyor" başlığını da attırmıştır. gol atamadığı dönemde kendisini destekleyenlerden biri olarak kendinden emin olan açıklamalarını duyunca sevinmiştim, "kaçırmaya devam et aslanım, biz de seni desteklemeye devam edeceğiz" sözü dökülüverdi televizyon karşısında ki kendisini fazla sevmesem de bu desteğim devam edecek. umarım benim gibi bir çok taraftarın da bu desteği sürer de küfürden çok desteklerini işitir bu oğlan.
burak, ofsayta düşüyor, küfür yiyor, saçma sapan hareketler yapıyor, küfür yiyor, top süremiyor, küfür yiyor, hepsine kulakları tıkalı ama patladığı zaman da atıyor, ve gözlerini taraftarına çevirip baktığında delicesine sevinen o insanları gördüğü zaman, o demin küfür edenlerin helal olsun diye bağırışlarını, gol diye kendilerinden geçmelerini görünce gülüyor, kendine güveni geliyor, ve artistlik bir sevinç yapmak istiyor. umarım şu 100.golün, iyi bir patlama için başlangıcın olur da o kendisinden çokça esinlendiğin mahallede kimse tarafından sevilmeyen antipatik arkadaşının* olmadığı maçta bizim için puan veya puanlar getirecek golleri atarsın madrid deplasmanında.
burak yılmaz biz de öyle
