54
senede bir kez o da gidebilirsem maç izleyebildiğim* onu da sahaya uzaklığı nedeni ile piç eden şehir. maça* saatler öncesinden gidip kapalıda tek tek tüm koltuklara oturup en iyi olduğunu düşüdüğüm koltukta maçı izledim. sonra ne mi oldu? sahaya yine de uzaktım. önümde de maç boyu malaga'lı oyuncular ısındı. kısmetsizliğin böylesi. istanbul'lu arkadaşlarım yaşadığı şehrin ve istediği zaman arena'da takımını izleyebiliyor olmanın kıymetini bilsin.
