137
öncelikle
(bkz: #834800).
sizlere bu başlık altında, izninizle dün(25/06/2013) annemle beraber yaptığımız bir şeyi anlatacağım.
kendisi* en az benim kadar fanatik, benden daha fazla anti-fenerlidir.
3 yaşındayken ben (sene 90) babamın işi nedeniyle istanbul'dan izmir'e taşındık ve bu yıl mayıs ayı'na kadar izmir'de, karşıyaka'da(u: karşıyaka'yı çok severim, lakin sadece semti.. taraftar ve kulubünden nefret ettim,ederim,edeceğim) ikamet ettim,ettik. mayıs ayında ise, istanbul'da bir işe başladım.
tahmin edersiniz ki, istanbul'a çok az maç için gelebiliyordum.. bu nedenle en büyük hayalim buraya gelip, kombine alıp her maçı takip etmekti. allah'ıma şükür bunu da yaptım. (en azından kombinemi aldım, inşallah arena'da bu sene omuz-omuza olacağız)
neyse velhasıl kelam, ben izmir'den sadece şu ana kadar iki tane fenerbahçe derbisi için istanbul'a geldim;
(bkz: 28 mart 2009 galatasaray fenerbahçe maçı) (0-1, gol selçuk şahin)
(bkz: 22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçı) (1-2)
ilk maçta yaşadığımız kötü olaydan mütevellit, annem bir daha bir fenerbahçe maçı'na gitmememi istedi.. (hatta muslukları kesmekle bile tehdit etti*)
ben de tabii söz dinledim, 2012 yılına kadar dayandım, hiç bir fb maçına gitmedim, mutlu mesut hayatımıza devam ettik..
ama gel gelelim o kara gün geldi...
2012 yılı, şampiyonluğa gidiyoruz.. derbi kaybetmeyi unutmuşuz, en son arena'da feneri ezmişiz. süper final'de bjk'ye koymuşuz.. süper final'in ikinci maçı.. puan farkı 5.. bir nevi önümüzde fb ile oynayıp, "şampiyo" olacağımız maç var..
ben durur muyum, hayatı biraz zorlaştırıp, stres yapmak lazım ya.. maç gitmeye karar verdim... şanssızlıklar üstüste geldi takımımız için.. bileti çat diye buldum*.. neyse, annecim de takımın bu güzel havasından etkilendi.. çok fazla bir şey demedi..
sadece, bak evladım gitme nolur dedi.. sadece bu yani..
neyse maça gittik..
.
.
.
.
23 nisan 2012 günü, uçak düşmedi ve evime döndüm.. annem.. yüzüme bile bakmadı... 1-2 saat geçtikten sonra; ağzından tek bir laf döküldü..
"ben hayattayken bir daha, herhangi bir gs-fb maçına gidersen, sana annelik sütümü helal etmem".
ben dumur tabi.. hiç bir şey diyemedim.. kadıncağız haklı, cenabetlik bende..
sonuna kadar haklı..
neyse allahtan o efsanevi şampiyonluğu kazandık da bir nebze olsun siniri geçti, bakın bir nebze geçti diyorum sadece.....
bu sene de iş fırsatı çıkınca, istanbul'a taşındım, annem'de kombine almamı destekledi.. e ana yüreği tabi. kıyamadı herhalde...
işte, bu hafta da ziyarete geldiler beni.. ve hemen dün bir ekmek aldım.. ve yeminini bozması için kafamda ekmek kırdık:)
ama yine de içim rahat etmiyor sözlük, annem temiz kalplidir, ama maça gitmeye fb korkuyorum.. ki şu ana kadar kaç branşta, milli maçlar dahil maçlara gittim ve sadece 2 mağlubiyet gördüm:(
bu da böyle bir anımdır..
seni çok seviyorum annecim iyiki varsın, iyiki galatasaraylısın...
(bkz: #834800).
sizlere bu başlık altında, izninizle dün(25/06/2013) annemle beraber yaptığımız bir şeyi anlatacağım.
kendisi* en az benim kadar fanatik, benden daha fazla anti-fenerlidir.
3 yaşındayken ben (sene 90) babamın işi nedeniyle istanbul'dan izmir'e taşındık ve bu yıl mayıs ayı'na kadar izmir'de, karşıyaka'da(u: karşıyaka'yı çok severim, lakin sadece semti.. taraftar ve kulubünden nefret ettim,ederim,edeceğim) ikamet ettim,ettik. mayıs ayında ise, istanbul'da bir işe başladım.
tahmin edersiniz ki, istanbul'a çok az maç için gelebiliyordum.. bu nedenle en büyük hayalim buraya gelip, kombine alıp her maçı takip etmekti. allah'ıma şükür bunu da yaptım. (en azından kombinemi aldım, inşallah arena'da bu sene omuz-omuza olacağız)
neyse velhasıl kelam, ben izmir'den sadece şu ana kadar iki tane fenerbahçe derbisi için istanbul'a geldim;
(bkz: 28 mart 2009 galatasaray fenerbahçe maçı) (0-1, gol selçuk şahin)
(bkz: 22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçı) (1-2)
ilk maçta yaşadığımız kötü olaydan mütevellit, annem bir daha bir fenerbahçe maçı'na gitmememi istedi.. (hatta muslukları kesmekle bile tehdit etti*)
ben de tabii söz dinledim, 2012 yılına kadar dayandım, hiç bir fb maçına gitmedim, mutlu mesut hayatımıza devam ettik..
ama gel gelelim o kara gün geldi...
2012 yılı, şampiyonluğa gidiyoruz.. derbi kaybetmeyi unutmuşuz, en son arena'da feneri ezmişiz. süper final'de bjk'ye koymuşuz.. süper final'in ikinci maçı.. puan farkı 5.. bir nevi önümüzde fb ile oynayıp, "şampiyo" olacağımız maç var..
ben durur muyum, hayatı biraz zorlaştırıp, stres yapmak lazım ya.. maç gitmeye karar verdim... şanssızlıklar üstüste geldi takımımız için.. bileti çat diye buldum*.. neyse, annecim de takımın bu güzel havasından etkilendi.. çok fazla bir şey demedi..
sadece, bak evladım gitme nolur dedi.. sadece bu yani..
neyse maça gittik..
.
.
.
.
23 nisan 2012 günü, uçak düşmedi ve evime döndüm.. annem.. yüzüme bile bakmadı... 1-2 saat geçtikten sonra; ağzından tek bir laf döküldü..
"ben hayattayken bir daha, herhangi bir gs-fb maçına gidersen, sana annelik sütümü helal etmem".
ben dumur tabi.. hiç bir şey diyemedim.. kadıncağız haklı, cenabetlik bende..
sonuna kadar haklı..
neyse allahtan o efsanevi şampiyonluğu kazandık da bir nebze olsun siniri geçti, bakın bir nebze geçti diyorum sadece.....
bu sene de iş fırsatı çıkınca, istanbul'a taşındım, annem'de kombine almamı destekledi.. e ana yüreği tabi. kıyamadı herhalde...
işte, bu hafta da ziyarete geldiler beni.. ve hemen dün bir ekmek aldım.. ve yeminini bozması için kafamda ekmek kırdık:)
ama yine de içim rahat etmiyor sözlük, annem temiz kalplidir, ama maça gitmeye fb korkuyorum.. ki şu ana kadar kaç branşta, milli maçlar dahil maçlara gittim ve sadece 2 mağlubiyet gördüm:(
bu da böyle bir anımdır..
seni çok seviyorum annecim iyiki varsın, iyiki galatasaraylısın...
