289
2012-2013 sezonunu şampiyonlukla noktaladığımızda*, "şampiyonluk yolundaki kilit maçlar"dan biri olarak anılacaktır. ortada hiçbir pozisyon yokken bir anda 0-1 yenik duruma düşüyorsun. futbolcu, taraftar, yönetim; herkes şokta! sonra şanssız bir penaltı pozisyonu, hooop 0-2! sinirden kendime yumruk attım desem belki kimse inanmaz, ya da abarttığım düşünülür ama yaptım! evet, ben bunu yaptım; kendime yumruk attım! battaniyeyi üzerime çekip uyuma isteği uyandıran bir sinirle kontrolsüz hareket eden elim, battaniyeyi ıskalayıp çenemde patladı! tırnağımın yüzümde bıraktığı çizik de cabası! neyse... hakem zaten herkesi çileden çıkartmış, maçın içine etmiş, pisi pisine 2 gol yemişsin ve her şey daha ne kadar kötüleşebilir diye düşünüyorsun... bir de bakıyorsun fatih terim tribüne gönderilmiş! arkasından hasan şaş... bir gariplikler olup bitiyor, anlam veremiyorsun. gerçekten daha da kötüleşebiliyormuş! sneijder'in muhteşem golüyle takımın enerjisi "recharge" oluyor bir anda! ve ertesi gün gazetelere "tarihi geri dönüş" şeklinde manşet attıracak bir sonuçla bitiyor maç; 4-2.
barral'ın ciddi bir şekilde yaralandığı pozisyon gerçekten çok üzücüydü. drogba'nın gözleri kapalı bir şekilde yerde yattığını görüp şok geçirirken bir anda barral'ın durumunu görüp, donup kaldım resmen... durumun ciddiyetini farkedip kendi sağlık ekibimizi can havliyle barral'a yönlendiren futbolcularımızın üzüntüsü benim de içimi acıttı... neyse ki sonrasında iyi haberler geldi ve her şey normale döndü...
ilk golden sonra selçuk'un yüzündeki hüzün, attığımız goller sonrası yaşanan "takım sevinci", burak'ın fatih terim'e koşup gol sevincini paylaşması unutulmayacak görüntülerdendi... bir de drogba'nın zemine sinirlendiği an var ki acil önlemler alınması gerektiğine dair bir mesaj olarak algılanmalı. kendi sahanın zemini nasıl sana dezavantaj oluşturabilir, kabullenmek mümkün değil... en kısa zamanda, olması gerektiği şekle dönüşecektir inşallah!
sonuç olarak, "galatasaray ruhu" ile kazanılmış bir maç olarak 2012-2013 sezonu tarihçesine eklenmiştir...
barral'ın ciddi bir şekilde yaralandığı pozisyon gerçekten çok üzücüydü. drogba'nın gözleri kapalı bir şekilde yerde yattığını görüp şok geçirirken bir anda barral'ın durumunu görüp, donup kaldım resmen... durumun ciddiyetini farkedip kendi sağlık ekibimizi can havliyle barral'a yönlendiren futbolcularımızın üzüntüsü benim de içimi acıttı... neyse ki sonrasında iyi haberler geldi ve her şey normale döndü...
ilk golden sonra selçuk'un yüzündeki hüzün, attığımız goller sonrası yaşanan "takım sevinci", burak'ın fatih terim'e koşup gol sevincini paylaşması unutulmayacak görüntülerdendi... bir de drogba'nın zemine sinirlendiği an var ki acil önlemler alınması gerektiğine dair bir mesaj olarak algılanmalı. kendi sahanın zemini nasıl sana dezavantaj oluşturabilir, kabullenmek mümkün değil... en kısa zamanda, olması gerektiği şekle dönüşecektir inşallah!
sonuç olarak, "galatasaray ruhu" ile kazanılmış bir maç olarak 2012-2013 sezonu tarihçesine eklenmiştir...
