• 5
    dün gibi hatırlarım. 1-0 yenildiğimiz maçta ümitler tükeniyor derken attığım goldür efendim. maçı uzatmalara götürse de hiç bir işe yaramamıştır. gole gelecek olursak; atak üstüne atak yiyoruz. orta sahayı geçemiyoruz. forvet morvet kalmamış takımda herkes defans yapıyor. mübarek adamlar barca. ben o zamanlar daha orta sahaydım. baktım forvet yok insiyatif aldım bölgemi boşalttım. bana verilen eleman da boşa kaldı. yaydan kaleciye nişanladı. kaleci de beni nasıl gördüyse efendim hocanın bekle bağrışları arasında bana doğru dikti topu.

    burdan sonra şutumu ve golümü hatırlıyorum. hoca anlatıyor: bizimki topu aldığında rakip alanda tek başınaydı. rolanti de koşan 2 kişinin yanında aktif 4 kişi savunmaya dönüyor. 1-2 derken ceza sahasına girmiş. ordan vurur dedim vurmadı. allah sağ ayağına alacak derken gol olmuş. rakibin üzüntüsünü hatırlarım.

    "elimden gelen herşeyi yaptım. açısı da yoktu. bacak arasından geçip gol oluyor yaaae." bunu diyen eleman a.gücünde maddi kriz zamanı maçlara çıkıyordu. şimdi nerde bilmiyorum.

    tabi bir sonraki maç ben yedek başladım. bizim hoca biraz sertti. son dakika da olsa boşaltmamalymışım yerimi. ayrıca o kadar kişinin arasında ne işim varmış. bir de sol ayağımla neden vurmamışım. herkes eğlenirken ben sol ayak şutu çalışıyordum. cezam da buydu. ama hala kullanmıyorum. *
App Store'dan indirin Google Play'den alın