2268
önemli yeteneklerinin yanı sıra selçuk inan bir takım oyuncusudur. işleyen bir takımın en değerli parçalarından biridir. geçen sezona kıyasla bu sezon üzerine binen yükü insanlar göremiyor, ona yanıyorum.
geçen sezonki takımla bu takım arasındaki en büyük farklardan biri takımın kompaktlığını önemli ölçüde yitirmesi. savunmada semih-ujfa; forvette elmander-necati; kanatlarda engin-emre varken bu takım nasıl bir bütündü, hatırlamak zor olmasa gerek. sete set oynayan bir takımda topun sürekli rakip sahada kalması baskıyı arttıran en önemli etkenlerden biri malum. topu kaptırdığımız anda önde baskı, kanatlardan şok pres, ve rakip forvetlere yarı sahada daha yüzünü kaleye döndürmeden topu kapan stoperler. böylesine işleyen bir takımda haliyle topla oynama oranı daha yüksek ve bunun sonucu olarak da pozisyon zenginliği daha fazlaydı. selçuk da bu takımın en değerli parçalarından biriydi başta söylediğim gibi.
bu seneki takıma bakalım. kendisinden beklenen bir ara topuyla burak'ı yada diğer oyuncuları karşı karşıya bırakması falan. özellikle fovette burak ve umut varsa bi kere bu adamların ayağına top atmaktan çekiniyor çünkü sırtı dönük top almakta kötüler. ileri koşu yapsalar da selçuk her seferinde bunu görüyor ama yana dönüyor, başkasına pas veriyor. çok temel bi nedeni var. selçuk benim gördüğüm en akıllı oyunculardan biri. oyunun taktiksel boyutunu da gayet iyi biliyor. eğer bu adam set hücumu oynayan bir takımda aldığı topları uzun oynamaya çalışırsa, o takımın oyun planını sabote eder. tabi ki gerektiğinde, bazen gerçekten forvetler boş koşu yaptığında onlara oynayabilir -ki oynuyor da- fakat bunu sürekli denemesi beklenemez kendisinden.
daha fazla sorumluluk alabilir kısmına katılmakla beraber eleştirilerin abartıldığını düşünüyorum. takım neden daha iyi işlemiyor da biz selçuk gibi bir oyuncudan daha yüksek randıman alamıyoruz gibi bir problemi göz ardı ederek bireysel eleştirilere takılmak büyük bir hata olur. ki bu galatasaray taraftarının bu seneki modası. resmen bireysel garezler üzerinden kendi takımımızı harcıyoruz tam gazla.
geçen sezonki takımla bu takım arasındaki en büyük farklardan biri takımın kompaktlığını önemli ölçüde yitirmesi. savunmada semih-ujfa; forvette elmander-necati; kanatlarda engin-emre varken bu takım nasıl bir bütündü, hatırlamak zor olmasa gerek. sete set oynayan bir takımda topun sürekli rakip sahada kalması baskıyı arttıran en önemli etkenlerden biri malum. topu kaptırdığımız anda önde baskı, kanatlardan şok pres, ve rakip forvetlere yarı sahada daha yüzünü kaleye döndürmeden topu kapan stoperler. böylesine işleyen bir takımda haliyle topla oynama oranı daha yüksek ve bunun sonucu olarak da pozisyon zenginliği daha fazlaydı. selçuk da bu takımın en değerli parçalarından biriydi başta söylediğim gibi.
bu seneki takıma bakalım. kendisinden beklenen bir ara topuyla burak'ı yada diğer oyuncuları karşı karşıya bırakması falan. özellikle fovette burak ve umut varsa bi kere bu adamların ayağına top atmaktan çekiniyor çünkü sırtı dönük top almakta kötüler. ileri koşu yapsalar da selçuk her seferinde bunu görüyor ama yana dönüyor, başkasına pas veriyor. çok temel bi nedeni var. selçuk benim gördüğüm en akıllı oyunculardan biri. oyunun taktiksel boyutunu da gayet iyi biliyor. eğer bu adam set hücumu oynayan bir takımda aldığı topları uzun oynamaya çalışırsa, o takımın oyun planını sabote eder. tabi ki gerektiğinde, bazen gerçekten forvetler boş koşu yaptığında onlara oynayabilir -ki oynuyor da- fakat bunu sürekli denemesi beklenemez kendisinden.
daha fazla sorumluluk alabilir kısmına katılmakla beraber eleştirilerin abartıldığını düşünüyorum. takım neden daha iyi işlemiyor da biz selçuk gibi bir oyuncudan daha yüksek randıman alamıyoruz gibi bir problemi göz ardı ederek bireysel eleştirilere takılmak büyük bir hata olur. ki bu galatasaray taraftarının bu seneki modası. resmen bireysel garezler üzerinden kendi takımımızı harcıyoruz tam gazla.
