615
bu maç oynandığı sıralarda ben trabzon'da, ağabeyimin nişan töreninde idim. maçın ilk yarısını trabzonlu dünürler ve galatasaraylı ailem ile birlikte izledim. elmander'in sakatlığına ahlar, vahlar ettik birlikte. ikinci yarısını ise nişan başladığından izleyemeyecek ve dinleyemeyecektim. bir arkadaşım dakika dakika anlatıyordu sms aracılığıyla. işte hayatımın en zor mesajlarıydı onlar. elim her mesajı açmak için tuşa gittiğinde, aynı anda ben de gidip geliyordum. kalbim duracak gibi oluyordu. ve o son mesaj geldi "maç bitti! 0-0! şampiyonuz lan!!" nasıl dışarı fırladım bilmiyorum. vakfıkebir sokaklarında turladım uzun bir süre. o anlardan tek hatırladığım koyu galatasaraylı kuzenimi arayıp "şampiyonuz lan" diyebildiğim.
ha bir de, sahasında kupa kaldırdığımın çocukları diye bir şey türedi sonrasında. çok sevdik onu da.
ha bir de, sahasında kupa kaldırdığımın çocukları diye bir şey türedi sonrasında. çok sevdik onu da.
