• 145
    galatasaray taraftarının cehennemi yaşattığı son maç olan 7 aralık 2011 galatasaray fenerbahçe maçından bu yana, oyuna etki ettiğimizi hatırlamıyorum. stattaki herkes tek ihtimali düşünüyordu, ekran başındakiler de dahil buna. tek ihtimal üzerine yoğunlaşmak, taraftar olarak adeta "maçı almak için çabalamak"... bu durum müthiş bir sinerji oluşturuyor ve en ruhsuz topçuya bile hayatının futbolunu oynatıyor.

    taraftarın takımla böylesine bütünleştiği az maç vardır. öyle bir atmosfer vardı ki, direk maçı getirdi bize. o gün fenerbahçeli futbolcular bir an olsun galip gelebileceklerini düşünmemişlerdir, eminim. düşünemezler ki, bir dakika bile rahat bırakmayan, hep baskı altına alan tribünler var dört bir yanında. konsantrasyon kaybımız olduğunu dahi hatırlamıyorum o maçta.

    o uğultu, tribünlerdeki o hırs, futbolcuları hep bir şeyler yapmaya zorladı, hep dikine oynamaya, hep pozisyon aramaya.

    büyük maçlarda ihtiyacımız olan destek tam olarak bu işte. "bizim için mençıstıra koy" diye şarkı söyleyip zıplamak değil, koreografi değil. hatta hiç tezahürat yapma; uğultuyla, ıslığınla, tepkilerinle maçın içinde ol, takımla birlikte mücadele et; bu bile yeterli.

    maçın içinde ol ki, rakip takım 11 kişiye karşı değil tüm stada karşı mücadele etmek zorunda kalsın. oyuncularını yalnız bırakma. bu maç senin maçın galatasaray taraftarı.
App Store'dan indirin Google Play'den alın