galatasaray

arife gününe kadar yaklaşık bir aydır günde en az 12 saat çalıştım, hayatımdaki diğer problemler bir yana bu bile yeterken kafamı kaldıracak tek bir sebebim kalmadı. 20 gündür içmeden uyuduğum yani sızmadan uyuyabildiğim tek bir gece dahi yok. hayatımda neredeyse hiç bir şey yolunda gitmezken, seneler sonra babamla galatasaray cluj maçına gittim. gidenler bilir. hava, yağmur, dışarıdaki göl inanılacak gibi değildi. bütün maçı tek kale oynamamıza rağmen zar zor 1 puanı kurtardık. olsun yine de son bir ayımda ki en güzel günüm-gecemdi. şimdi yine içmeden uyuyamıyorum ama olsun. artık her kötü olduğumda galatasaray'ı düşünüyorum. onu düşününce aklıma çocukluğum geliyor, kaybolup gidiyorum.

o zaman;

bugün en kötü günse, daha yüksek sesle galatasaray!