385
gereğinden fazla benimle ilgili yazmışsınız. yaşım 54, kapalı tribünü kuran 5-10 kişiden biriyim. 1000 den fazla galatasaray maçını canlı izledim. en son braga maçında pegasus'ta zıpladım, bayrak salladım. şampiyonluk gösterilerinde meşale yaktım. parken'de, san siro'da vestfalende, barnebau'da tepindim. sıradan bir galatasaray taraftarıyım. koskoca galatasaray'in kaleye dünya'nın sayılı kalecilerinden birini geçirip, gol yememek uğruna kendi sahasında eskişehirspor'a karşı 4 yabancı bekle, bir formsuz yabancı ön liberoyla sahaya çıkmasını içime sindiremiyorum. türkiye'nin hem oyunculukta, hem hocalıkta gelmiş geçmiş en büyük hocasının, maçtan sonra ben oyundan memnunum demesini kaldıramıyorum. kısacası çocuklar, ben galatasaray'ı şampiyonlar şampiyonu görmek istiyorum. bu kafayla, bu taraftarla, bu iyimserlikle, bu kabullenişle, bu memnuniyet garantisiyle oynanan futbol, kendi ligimizin son maçının son saniyesinde ya birinci ya ikinci yapacak. sonucu bilenen bir yarışma beni heyecanlandırmıyor. eskiden braga diye bir takım ali sami yen'e düşse biz maça komedi filmi seyreder gibi giderdik. bu alt yapı, bu taraftar bu stat, bu futbol değeri, inanın her sene bizi uluslar arası turnuvalarda en az yarı final oynatır. kafa aynı kafa olduğu müddetçe de, kalecim fener kalecisinden iyi, sol bekim caner'den hızlı diye avunur durursunuz. biz galatasaray taraftarlığını kimseden miras almadık, sizlere miras bıraktık. en az bizim yaptıklarımızı yapın, sonra saldırın.
