necati ateş

sanırım 2002-2003 sezonunda bir adanaspor-fenerbahçe maçıydı. necati'nin ismini hiç duymamıştım, ta ki o geceye kadar. gece vakti bahsettiğim maçın özetine denk geldim. necati iki tane sallamıştı penaltıdan, iyi de oynamıştı. ama benim için önemli olan bunlar değildi. önemli olan iki şey vardı; fenere 2 tane sallaması ve adaşım olması. ''bu adam galatasaray'a gelsin, forma alıp isim yazdırmazsam ne olayım'' dedim ki; ertesi sezon imzayı attı. çocuklar gibi sevinmiştim, hatta ne gibisi, zaten çocuktum. haberi duyar duymaz koştum babamdan ''25 numaralı necati'' yazan forma istedim. küçük yerde yaşıyordum ve bırak orjinal formayı, çakma bulmak bile zordu. bir tane kırtasiyeci vardı, onun getirdiği sarı kırmızı forma galatasaray formasıydı bizim için. sonra babam ne yaptı etti çubuklu bir çakma galatasaray formasının arkasına siyah 25 numara ve necati'yi yazdırmıştı. hala durur ve belki de en değerli şeylerden biridir o benim için.

takıma yaptığı katkılardan dolayı zaten kendisine sonsuz teşekkürler ediyorum ama; bana yaşattığı o mutluluğun bende apayrı bir yeri vardır.

o yüzden yolun açık olsun adaşım. umarım yeni takımında başarılı bir şekilde futbol hayatına devam edersin.

(u: aranızda ''bu isim olayını amma abartmışsın'' diyenler olabilir. ama sokakta futbol oynarken üstümde sarı kırmızı forma ve sırtımda ''necati 25'' yazısını hayal eden bir çocuk mutluluğuydu benimkisi) (u: ki necati ismi de pek yaygın bir isim değildi sonuçta, kim bilir bir daha necati isimli kaç futbolcu göreceğiz) *