47
yılların müzmin bekarı, birilerine "açılıp" da reddedilme konusunda "master degree" seviyesine ulaşmış bir insan olarak bir yerlerde çok iyi hatırladığım; hayatta başından bir kerecik de olsa böyle bir olay geçmiş herkeste aynı hissiyatı uyandırdığına emin olduğum uzun yazı. reddedildikten sonra(ya da belli bir süre devam edip sona erdirilmiş bir ilişki ertesinde de olabilir) yazılan; gılgamış destanı ebatlarında, yazara göre dünyanın en anlamlı metni olup aslında içinde bir tek işe yarar kelime bile olmayan yazılara benzemektedir. sen onu ne kadar istesen de o seni istemiyordur, sen de uzun ve süslü cümlelerle "son bir umut" diye dilenirsin ya inebileceğin son noktaya kadar inip; işte bu yazıyla da yapılmak istenen odur. divan kurulundaki ataktan sonra yenilen gol, siz ne kadar isteseniz de karşınızdaki istemeden bir ilişkiye başlayamayacağınız gerçeği kadar açık ve nettir. nasıl ki dünyanın en güzel aşk sözcüklerini de bulup çıkarsanız sizi sevmeyen bir insana zerre etki etmeyecekse; boğazına kadar pisliğe battığı yetmezmiş gibi sağa sola sataşmaya devam edenlerin kendilerini masum ve haklı göstermek için boy boy yazdığı yazılar da malesef değersiz ve manasız olacaktır...
