126
aklına gelince insanın tüyleri diken diken oluyor. servet çetin'in bir soğukkanlı katil edası ile takımını ve hocasını sabote edişini, bugün küfürler ile anılan ve taraftar tarafından kovulmadığı kalan milan baros'un tek başına mücadelesini ve sakatlandığı zaman yüzündeki gözyaşlarını ve çabasını unutmak mümkün değil. hayatımda ağladığım nadir maçlardan biriydi. şükür atlattık o günleri.
