barcelona'ya transfer olduğu 2015 yazında kız arkadaşımla avrupa turu yapmıştık. hayatımın en güzel dönemiydi belki de. avrupa turunun duraklarından biri de tabiki barcelonaydı. arda ile birbirimize benzemesek de o yaz kız arkadaşım istiyor diye saçlarımı üç numara kestirmiş ve sakallarımı uzattığımdan nou camp ziyaretimde insanlar el turco diye arkamdan bağırıyordu. o zaman çok gururlanıyordum bu çocukla ve durum hoşuma gidiyordu. şimdi o dönemler aklıma gelince hüzünleniyorum. yer yer özlüyorum. kendime sorduğum soruyu bir gün ardaya da sormak isterdim. nasıl geldik bu noktaya?
çok sevmiştik kendisini ama şimdi gelinen noktada adeta bir nazım hikmet şiiri gibi kendisi: ‘ bence şimdi sen de herkes gibisin.’ (bkz:
emre belözoğlu)