kendisine 2 farklı duygu ve düşünceyle yaklaştığımız kanatindeyim
galatasaraylılar olarak.
aynı
fatih terim gibi, hem gurur duyup hem sevimsiz bulabiliyoruz kimi zaman.
başarılarında,
şampiyonlar ligi finali'nde, omuzundaki
türk bayrağı ile, hepimiz gurur duyuyoruz.
o attığında daha fazla seviniyoruz.
barça olacağına,
real olacağına, "
arda'nın takımı şampiyon olsun" diyoruz.
caga ile barcelona'da maçına gitmiştik 2013 ağustos'unda.
taraftar arda diye bağırınca, biz gururla etrafa bakardık, "
arda bizden çünkü", hesabı...
gidip
fb tv'ye çıkması,
emre b.abisiyle haşır neşir olması,
acun abisinin yanından ayrılmaması falan çok sevimsiz geldi hepimize.
zaten ben ve benim gibiler, bu konuda
hamide kardeşim de benzer düşünür örneğin, çok da bayılmayız kendisinin arkadaşlarına.
o nedenle, galatasaray tarihinde kendisi ile gurur duyup, aynı anda tereddüt yaşadığın 2 isim say deseler,
ilk sıraya fatih terim'i, ikinci sıraya arda turan'ı koyarım.
bu da bize, hassasiyetlerimizin de en az başarılar kadar önemli olduğunu gösterir.
başarıların daim olsun, bayrağımızı ve bizleri hep en yukarıda temsil et.
ama şu emre abi'nle artık konuşma.
ararsa açma, geri dönersin diye telefonuna baksın dursun pezevenk.