beşiktaş antrenörü
john benjamin toshack iken dayım beni bir beşiktaş maçına,
şifo mehmetin jübilesine götürmüştü yanlış hatırlamıyorsam. o aralar beni beşiktaşlı yapmaya çalışıyordu.
o maçın akşamında dayımla eve geldik, "dayı kusura bakma ama ben beşiktaşlı olamayacağım, galatasaraylıyım ben" diyerek göt kadar boyumla dayıma ayar vermişim (annem anlatır, hatırlamayacak kadar ufağım). o günün ertesinde de sevgili dayım bana bir adet 10 numaralı galatasaray forması alır.
orjinal olmayan, naylon sayılabilecek, dayımın maddi durumu oldukça kötüyken kalbim kırılmasın diye aldığı çubuklu sarı kırmızı bir formaydı. ne zaman o formam aklıma gelse, bugünüme kadar saklayamadığım için içime çok büyük bi acı çöker. keşke hala bende olsaydı, aah ah...