1
yaşadığım durumdur. dedemin (annemin babası) tek kusuru fenerbahçeli olması. ama hasta fenerbahçeli. ben 10 yaşındayken annem ve babam ayrıldı. annemle dedemlerin evine taşındık. bendeniz küçüklüğünden beri galatasaray’la büyümüş olup sürekli top peşindeyim. semtte dedem tanınan bir adam olduğundan sürekli “sen neden galatasaraylısın” diye sorarlardı hep. ilk taşındığımız sene o malum 2010-2011 sezonu. takım tarihinin en kötü sezonunu yaşıyor ama küçük robb inadına mahalleye galatasaray formasıyla çıkıyor, okula giderken sarı kırmızı beresini takıyor.
mayıs ayı geldi fenerbahçe o sene şampiyon oldu. dedemin yıllardır süre gelen geleneği 3 katlı evimizin terasından kocaman bir sarı lacivert bayrak asmak. bayrağı astıktan ertesi gün okulda, mahallede dalgalara maruz kaldım. çocukluk işte cok üzüldüm, dedem üzülmeme dayanamayarak bayrağı kaldırdı, bir daha hiç asmadı.
bir sene sonra ise evin cephesini sarı kırmızı boyamış. isteyen olursa fotoğrafını atabilirim. o seneden sonra eve sadece 2 bayrak asıldı ; türk bayrağı ve galatasaray bayrağı.
7 sene babamla görüşmediğim halde sağlıklı bir şekilde kendimi geliştirebildiysem bunu dedeme borçluyum. pis fenerli olmasına rağmen seviyorum onu. allah başımızdan eksik etmesin.
2
benim de yaşadığım durumdur. hatta olabilecek muhtemelen en ağır şekilde...
tek çocuğum. babam inanılmaz koyu bir fenerbahçeli. hem de babaanem adını "arslan" koymuş olmasına rağmen... babamlar 7 kardeş. 6'sı fenerbahçeli. annem fenerbahçeli. annemler 3 kardeş. hepsi fenerbahçeli.
eşim fenerbahçeli. eşimin babası, babamdan da koyu fenerbahçeli. (şöyle söyleyeyim. evlerine fenerbahçe maçı olduğu zaman misafir kabul etmiyorlar. ne olur ne olmaz diye. daha önce fenerle dalga geçen bir misafirle dalaşmış.) eşimin annesi ve 2 kardeşi de oldukça koyu fenerbahçeli.
amcalarımdan 1 tanesi galatasaraylı. onun 2 çocuğu ve ben galatasaraylıyız. çocukken babam beni fenerli yapabilmek için çok uğraştı. trenler, arabalar, sarı-lacivert toplar... ama amcam beni alıp maça giderdi. beraber hava kararana kadar top peşinde koştururduk. onun sayesinde galatasaraylı oldum. iyi ki de olmuşum.
uzuuun zaman sonra gelen edit: artık kayınpeder, kayınvalide, baldız vs.nin fenerli olması ile uğraşmak zorunda değilim.
25
rahmetli dedem, üstelik mezar taşına fenerbahçe arması yapılmasını vasiyet edecek kadar koyu fenerbahçe'liydi. bazı maçları heyecandan izlemez 2 saat arabayı bir kenara çeker oturur gelince skoru sorardı. allah rahmet eylesin, çatal bıçak tutuşumdan fişi prize takmama kadar pek çok yönüm dedemi andırır hep annemin tarafından olan aileme fakat bir o konuda ayrışmışız. işin garibi de, o nasıl bir fenerbahçe'liyse ben de aynı o şekilde bir galatasaray'lı oldum. o laciverte sevdalıyken ben kırmızıya tutuldum.
23
malesef abim ve babam fenerbahçeli. hiç unutmam, maçların show tv den yayınlandığı zaman, galatasaray'ın maçını seyrediyoruz. babam, maç başladı devamlı hakan şükür'e küfür ediyor, maç bitti hala devam ediyor. bende gençliğin verdiği özgüvenle abimle babama, hakan şükür si....sin sizi lafı ağzımdan kaçıverdi.
tabi birkaç tokat ve sonrasında, beğenmiyorsan si...ir git dedi. gururluyuz ya, yalandan oda da eşya toplamaya çalışmalar, oyalanmalar falan derken, annemin araya girmesi ile olay çözüme kavuşmuştu.
tabi nerden bilebilirdim ki hakan şükür'ün bizi si...meye çalıştığını. çocuk aklı işte. buda böyle bir anı işte.
41
bir konu yanlış değerlendiriliyor gibi geliyor bana , ailede fenerli olması kötü birşey değil ki.
41 yaşımdayım, fener den oldum olası irite olurum, hatta kabaca söylemek gerekirse nefret ederim , oynadıkları her maçı kaybetmelerini isterim , sürekli başarısız olmalarını karışık olmalarını, ekonomik olarak kötü durumda olmalarını isterim .
benim biricik babam allah uzun ömürler versin , fenerbahce li , hem de kahvede meyhanede kavga çıkartacak kadar da fanatik , bana bir gün bile gel feneri tut demedi .
bir fener maçına götürse , bir forma alsa , biraz duygusal yapsa hayır diyemezdim herhalde , ama yapmadı , her zaman kimi istiyorsan onu tut dedi.
ben daha çocukken , gönen de yaşarken, bursaspor galatasaray maçlarına götürürdü beni, en yakın geldikleri şehir olduğu için , benimle deplasman tribününde maç izlerdi , o tribünler ki maç kimle olursa olsun fener e söver bilirsiniz , bunu bile bile, ben üniversite ye gidene kadar her sene beni maça götürürdü , yaşadığım mutluluğu anlatmaya kelimelerim yetmez .
galatasaray çok önemlidir , ama aile olmazsa olmaz benim gözümde .
reis ; hatırladım gözlerim yaşardı , allah sana uzun ömürler, fener e de daha kötü günler göstersin.
not: empati yeteneği gelişmemiş bir evlat.
22
rahmetli babam ve canım oğlum fenerbahçeli. aldığımız terbiye rahmetli babamla tartışmaya pek izin vermezdi, en çok işim var deyip odadan çıkardım. oğlumla her şeyi rahat rahat konuşabiliyoruz, eğer çok aleyhte bir şeyler söylersem kızıyor ve hemen savunmaya geçiyor. bu konu nedeniyle hiç kimsenin üzülmesini istemediğim için oğlumun da kızdığını ve üzüldüğünü hissedersem hemen konu değiştiriyorum. o da aynı şekilde, ama her ikimizde kendi çevremizde rakibimiz hakkında düşüncelerimizi rahatlıkla paylaşabiliyoruz.
6
yaşadığım sıkıcı bir durumdur.
babam beşiktaşlı, annem ise fenerli'dir, ha tabi annemlerin tarafında da bir hayli fenerli var hatta ve hatta dayımla aynı ortamda nadiren maç izleriz fakat; ağabeyim sağolsun zamanında dolduruşlara gelmeyip tatava yapmadan cihangir'de oturan ve ailedeki tek galatasaraylı olan dedemi dinlemiş, galatasaraylı olmuş. iyi ki de olmuşsun lan abi!
7
canım annem ile yaşadığım durumdu. hatta 6-0 kaybettiğimiz maçtan sonra dalga geçmişliği bile vardır. tabi ardından kopan kavga ile sindiremiyorsan takip etme diyerek kavga sonlanmıştı. ancak son 4-5 senedir kaybettiğimiz zaman yaşadığım yıkım nedeniyle fenerbahçe'yi bırakıp galatasaraylı oldu resmen. biz kaybedince oğlum iyi misin, üzülme demek için arıyor. kazandığımız zaman ise nasıl yendik ama tebrikler oğlum demek için. ana yüreği renk görmüyor anlaşılan.
32
6 kardeşiz. ablalarımdan birisi fenerbahçeli sadece. o da futboldan anladığına değil öylesine gıcıklık olsun diye. geri kalanlar galatasaraylı şükür. bilader hariç futboldan anlayıp da takip eden de yok gerçi :) diğerleri de öylesine yani :)
çocuklarıma da küçüklükten aşılıyorum. 7 yaşındaki kızım galatasaraylı. şimdiden fenerli damat getirme büyüyünce bana diye baskı yapıyorum :)
8 aylık kızıma da ninni gibi galatasaray marşı söylüyorum. malum bazen tribünlerde söylenen ve takımı da uyutan şeyler var.
37
uzaylıların arka bahçeye inip arabami alıp muayeneye götürmesi sonra yıkatip depoyu fulleyip mtvsini ödeme sinin daha olası olduğu durumdur. ne mutlu ki tamamen galatasaray faşizminin gecerli olduğu bir aileye sahibim.
kulüp üyelik nolari 3000 ler olan ve iki evlatlarına güneş ateş ismini veren rahmetli babaanne dede, yüzmeyi galatasaray adasında öğrenmiş bir baba, galatasaray lisesinden kovulan bir amca, 70 lerin sonunda siyasi iklimin en sıkıntıli olduğu, sokak olaylarının tavan yaptığı yıllarda inönü ye sabahlayan az sayıdaki galatasaray tribüncusunden olan bir amcaoğlu ve 80 ler sonu 90 lar başı fener tribünün anadolu yakasındaki kalesi olan bir semtinde büyümesine ve sadece bir galatasarayli arkadaşı olmasına rağmen her şampiyonlukta oraya şanlı bayrağımızi asan deli fişek bir biradere sahip olunca zaten diğer takimi tutma olasılığı olan aile bireyi pek kalmıyor.
dışardan alınan yeni bireyler ve altyapı ürünleri de doğal olarak bu şekilde hayatıni devam ettiriyor.
20
takım yenildigindende telefonun calacagini bilmenizi sağlayan durum. galatasaray yenildiğinde telefon çalar:
dmrktn: alo
dmrktn annesi: geçmiş olsun oğlum yenilmisiniz.
dmrktn: ya iyi oynamadık sanssizdik biraz.
dmrktn: olsun fenerbahçe şampiyon olur bu sene bişi olmaz hehe.
not: anne ve abi fenerbahçe vs baba ve dmrktn galatasaray.
24
rahmetli dedem fenerbahçeliydi ama öyle fanatik falan değil. hatta torunları üzülmesin diye, derbilerde galatasaray'ı destekliyormuş gibi yapar, fenerbahçe kazansa dahi sevinmezdi.
28
koca sülalede 1 amcam var fenerli. rahmetli dedem sariyer'i tutardi. sariyer küme dü$ünce bana giciklik olsun diye fener'i tutmaya ba$lami$ti. bizde e$im fenerli gibi duruyor ancak 3 cocuktan sonra anlarsiniz ki insanin takim tutmaktan daha önemli i$leri oluyor, pasif fenerli bile diymeyecegim kadar pasifle$ti. laf olsun diye fenerliyim diyor. çocuklari tabii ki galatasarayli yeti$tirdik ama onlarda benim fanatikligim yüzünden pasif galatasaraylilar. benim kabahatim. 40 ya$inda geldim ama hala bagirip, çagirip, küfür etmeden maç izlemesini ögrenemdigim için çocuklar da futboldan sogudu. birak bo$ver, iyi de oldu. pasif cimbomlu olsun yeter. karin doyumuyor sonuçta.
9
benim ömrü hayatimda bilmedigim sey.
öyle bir ailem var ki birak fenerbahceliyi besiktasli ya da yerel takim destekleyen bile yok lan. cekirdek aile ve genis aile kadin, erkek, torun, torba hepsi galatasarayli.
gecen gün bir düsündüm arkadas cevremde de baska takimli adam yok neredeyse. bir tane yakin arkadasim var. tiner kullanmayan ya da en azindan tiner kullandigina dair söylemlerde bulunmayan nadir besiktaslilardan. kalanlarin hepsi mi galatasarayli olur?
vallahi oluyor.
30
allah göstermesin. iyi ki göstermemiş. baba, ana, abla herkes galatasaraylı. kedilerim dahil.
4
dedemden dolayı yaşadığımız durum. babamda bir döneme kadar fenerbahçeliyken, alibeyköy'de pazarda gördüğü sarı kırmızı forma ve akabinde metin oktay sayesinde galatasaraylı oluyor. bizde ondan gelen galatasaraylı nesiliz ailecek.
5
ne mutlu ki yaşamadığım durum. akrabalarda fenerli olan çok ama; anne, baba, dedeler, nineler, dayı, amca hepsi galatasaraylı lan.
26
babam ve kardeşim fanatik fenerbahçeli. bir diğer kardeşim beşiktaşlı. annem de trabzonsporlu.
ben de ilkokul 3'e dek fenerbahçeliydim. sonra iki sene kadar takım tutmayıp en sonunda hidayete erdim.
çocukluğum fenerbahçe eşofmanları, şortları ve maçlarıyla geçti. sonrasında uzunca bir süre evin fenerlileri karşısında derbilerde ezildim. kupa finalindeki 5-1 dışında yüzüm gülmedi yıllarca. bu sebepten umudu başka yerlerde arıyordum. bursa'nın şampiyonluk günü burak'ın fenerbahçe'ye attığı gole babama şllaaap diye hareket çekerek sevinmiştim.
ev içinde farklı takımların desteklenmesi güzel bir ortam oluşturuyor. ben memnunum.
27
beni rahatsız etmemektedir. annem ve ben galatasaraylıyız ancak babam ve abim fenerbahçelidir. ikisi de ne maç takip ederler ne de fenerbahçe'ye herhangi bir maddi katkıda bulunurlar. derbilerde galatasaray kazanırsa benim için önemli olduğunu bildikleri için arayıp tebrik ederler ama galatasaray kaybederse kızdırmayı denemezler. ilk galatasaray formamı (100.yıl forması) fenerbahçeli abim almıştır.
35
bizde anayasa maddesi gibi bir şey. olması asla kabul edilemez. babam çocukken bir gün başka takımı tutarsan seni eve almam demişti. baya ufaktım korkup ağlamıştım ahahahaha. zaten başka takımı tutmak aklıma bile gelmedi :) ailecek galatasaraylıyız. maç zamanı annem gerektiği zamanlarda dua ederken kardeşim önemli maçları izlemeyi tercih eder skor kötüyse senin yüzünden diyip odasına şutlanır babam ile ben belirli olan koltuklarımıza geçer ve maçların hepsini izleriz. babam uefa kupasını aldığımız sene bile bu takım adam olmaz diye eleştiren bir adam varın siz benim adnan polat dönemi ve bu sezon ligin ikinci yarısı yaşadığım azabı düşünün. ahahahah. iyi ki varsın galatasaray seni çok seviyoruz. hangi takımı tutarsa tutsun ailemizin tüm bireylerini sevdiğimiz gibi :) ama bizde yok :)
36
bunun bir kademe ötesi tüm sülalenin fenerli olmasıdır. dedem, dedemin kardeşleri, babam, babamın amca ve hala çocukları, kardeşlerim hepsi fenerli. çeşitli eğitim ve sosyal arka plana sahip bu saydığım kişiler konu fener olunca aynı düşüncede birleşebiliyorlar, en önemli tespitim bu.
burdan ünal aysal'ı da anmadan geçmeyeyim. o gelmeden önce evde hiç fener maçı izlemedim sağa sola gittim, sürekli yeniliyorduk çünkü. o geldikten sonra da aile bireylerim sağa sola gitmeye başladı. ne olursa olsun, olayı galatasaray'a doğru çevirdi.
43
benim durumumda ailede galatasaraylı olması başlığı daha uygun. annem ve kız kardeşim sözde galatasaraylı ama futbol takip etmezler. onun dışında herkes fenerli. biz hidayete kendi kendimize erdik.
