1
galatasaray için dökülen son gözyaşı
-
-
2
-
3(bkz: 9 nisan 2013 galatasaray real madrid maçı)
drogba'nın ofsayttan sayılmayan 4. golü sonrası titreye titreye sessiz sessiz ağladım. helal olsun diye iç geçirerek..
biliyorduk ki o dördüncü gol verilseydi 4-1'le kalmaz, 5'e kadar giderdi o skor.
amına koyduğumun hakemi, ronaldo'nun ofsayttan attığı golü verip, onu vermemişti işte.
madem ilkini veriyon diğerini de say. ya da ikisini de verme hak geçmesin.
yine sinirlendim be sözlük.* -
4hüzün olarak son gözyaşı: (bkz: 17 eylül 2013 galatasaray real madrid maçı)
sevinç olarak son gözyaşı: (bkz: 10-11 aralık 2013 galatasaray juventus maçı)
(bkz: şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim) -
5son bir kaç yılda gerek sevinçten gerek üzüntüden galatasaray için dökülen gözyaşları listesi de
(bkz: sabri'nin bordeaux'ya attığı gol)
(bkz: 19 mart 2009 galatasaray hamburger sv maçı)
(bkz: 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçı)
(bkz: 9 nisan 2013 galatasaray real madrid maçı)
(bkz: 26 şubat 2012 galatasaray beşiktaş maçı) (koreografisiyle hissettirdikleri ve son dakika golüyle)
bir gece boyunca sevinçten göz yaşı döktüğüm ise tabi ki;
(bkz: 14 mayıs 2006 denizlispor fenerbahçe maçı) ile beraber (bkz: 14 mayıs 2006 galatasaray kayserispor maçı) ve bir ömür gibi geçen o 16 dakika -
617 mayıs 2000.
biliyorum bazıları için ilktir. bense o günden sonra sadece hagi futbolu bırakırken ağladım futbolla ilgili.
başka da yok. -
7schalke maçında hamit'in golünden sonraki ağlamamı asla unutamam. her aklıma geldiğinde gözlerim dolar. mutluluktan, gururdan, üzüntüden ağladığım çok olmuştur ama nedense schalke maçı çok farklıydı benim için.
-
8(bkz: 22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçı)
hayatımda geçirdiğim ilk ve tek sinir krizidir. arkadaşım üç kelime daha fazla konuşmuş olsa boğazına sarılacaktım...* -
9
-
1019 mayıs 2019 galatasaray istanbul başakşehir maçında devre arası stad koridorunda gizli gizli üzüntüden, maçın bitiş düdüğüyle birlikte arkadaşlarıma sarılarak sevinçten ağladım.
-
11
-
12
-
13takımımız için bazen sevinçten bazen üzüntüden gözyaşı döktüğüm anlar çok oldu. ama dün(31aralık 2020) bir futbolcumuz için omar elabdellaoui için döktüm. :(
-
14
-
15kazandığımız takdirde şampiyon olacağımız, kaybettiğimizde rakibin şampiyon olacağı maçın ilk yarısını yenik kapatmışız. ikinci yarı başında bir gol buluyoruz. süper. sonra bir gol daha buluyoruz. ama gol iptal. sonra bir gol daha. ama yine gol iptal. maçta gerginlik had safhada tabi. dakikalar içinde bir gol daha geliyor. acaba bu kez gerçekten gol mü diye şüphe içinde beklerken bu kez gol kararı geliyor. hisler artık karmaşıklaşmaya başlamış. düşünün bir de, tüm bu duygu değişimlerini 50 bin kişiyle aynı atmosferde yaşıyorsunuz. maçın son dakikaları tabi ki geçmek bilmiyor. uzatma dakikalarında hakeme "bitir artık, bitiiiir!" diye ağlamaya başladığımı hatırlıyorum. o gerginlikle gelen gözyaşları, son düdükle beraber sevinç gözyaşlarına dönüşüyor.
(bkz: 19 mayıs 2019 galatasaray istanbul başakşehir maçı)
kolay kolay ağlayan biri değilim. ama en çok sen ağlattın beni şu hayatımda be galatasaray. en sonuncusu buydu. canın sağolsun :) -
16hiç gözyasi dökmedim ama muslera'nin bacagi kirildiginda sessizce epey agladim ve birkaç gün kendime gelemedim.
-
17ben galatasaray'ımız için hiç gözyaşı dökmedim. çünkü;
(bkz: erkekler ağlamaz) -
18(bkz: 22 şubat 2009 galatasaray kocaelispor)
kocaelinden 5 yediğimiz maçtı. taner güleri tek başına 4 tane atmıştı... sonraki gün okul var tabi 4.golden sonra ağlamıştım en son. -
19denizli'den gelen o gol haberi ve ali sami yen kapalisinda aglayarak bekledigim o buyulu 16 dakika...
-
20öyle hüngür hüngür ağlama gibi bir durum sadece galatasaray için değil, genel olarak pek başıma gelmiyor. ancak böyle gözlerin dolması olsun, hafif bir hıçkırık refleksi olsun tezahür etmiyor değil tabi. insanız. bu bağlamda üzüntü kaynaklı olarak kesinlikle beraberlik halinde grup lideri olacağımız ancak bireysel hata sonucu yediğimiz tek golle mağlup olarak avrupa'ya grup ikincisi olarak veda ettiğimiz 9 aralık 1998 athletic bilbao galatasaray maçı sonrası; sevinç kaynaklı olarak ise 14 mayıs 2006 galatasaray kayserispor maçını kazanmamızla 14 mayıs 2006 denizlispor fenerbahçe maçının bitmesi arasında geçen yaklaşık 10-12 dakika arası sürede biriken adrenalinin bir anda boşalması ile gözlerimi silme ihtiyacı hissettiğim anlardır. bu iki maçın üzüntüsü ve sevincini sonrasındaki birkaç gün belki bir hafta taşımaya devam ettiğimi hatırlıyorum.
bunların dışında tekrarını izlediğimde gözlerimin dolduğu maçlar mevcut. örneğin 20 ekim 1993 manchester united galatasaray maçında aldığımız gollü beraberliğe yaşadığımız sevinci gün itibariyle* 34-35 yaşın altındaki birinin algılaması için dönemin ruhunu anlamak için fazlasıyla çaba sarfetmesi gerek. çok zor. on ikinci dakikada 2-0 geriye düştüğümüzde maçı anlatan spikerin ses tonundaki çaresizliğini (yine 8 yiyeceğiz anasını satayım alt metni), bir gol bulduktan sonra ise "öyle 20 dakikada 3 gol 4 gol yok, galatasaray direnecek!" feryadını, "değil şımaykıl bütün maykıllar gelse o topu ordan alamazdı" olarak fırlayan çocuksu sevincini koca koca adamlarla zıplayarak yaşamak paha biçilmez bir duyguydu. tekrar izleyince tüm bu duygular topyekün geri geliyor. akıyor yani durduramıyorum. -
2120 ekim 1993 manchester united galatasaray maçı
5.5 yaşımda 'izlediğim'* bu maç galatasaray için gözyaşı döktüğüm son maç oldu, bu maç öncesinde bırakın mağlubiyeti, gol yediğimizde bile ağlıyormuşum, öyle bir fanatiklik. maçı 2 - 0'dan çevirip 3 - 3 bitirmek sanırım çocuk beynimde bir şeyler değiştirmiş olsa gerek, artık ağlamanın yerini sinir krizleri aldı.* -
22hagi'nin futbolu bıraktığı sezonun son maçında hüngür hüngür ağlamıştım net hatırlıyorum.
-
23beyler aramızda kalsın ama 23 şubat 2020 fenerbahçe galatasaray maçında bi gözlerim dolmadı değil benim yav. :( en son hatırladığım gözlerim dolu dolu elimdeki bira şişesini oraya buraya sallayarak "büyü bozuldu amkkk" diye çığlık atıyordum. yılların birikmişliği, patlaması acayip olmuştu o gün.
-
24ilk hatırladığım maç 21 ekim 2000 beşiktaş galatasaray maçıdır. beşiktaşlı olan kuzenim nedeniyle olmuştur. epey dalga geçmişliği vardır.
diğeri de yakın tarihten, statta olduğum için de ayrıca bir etkilemiş maçtır. 11 mart 2018 galatasaray konyaspor maçı ulan hatırladıkça hâlâ tüylerim ürperir. çok saçma sapan bir maç olmuştu. -
25bir 17 mayıs 2000 galatasaray arsenal maçının özetini izlememe bakar. ne zaman izlesem, kendimi özellikle sıkmama rağmen mutlaka 1,2 yaş damla akıyor. gheorghe popescu'nun kullandığı penaltıya kadar dayanabiliyorum en fazla. hele hakkında yapılan klipler, videolar falan. mümkün değil tutamıyorum.
