• 41
    kadıköy şampiyonluğu.

    gündüzünde formayı giymisim sağa/sola gidiyorum deli gibi, vakit geçirmeye çalışıyorum ve maç başlasın ne olacaksa olsun artık diyorum. bir de bakıyorum, kız kardeşimin eşi arabasını yıkıyor apartman önünde. diyorum ki ; yahu akşama yer yerinden oynayacak senin derdine bak. futbolla alakası olmayan biri ' olum işsiz misin, bırak şu top islerini' diyor. ama nasıl bırakayım heyecandan ölüyorum, bir koşmaya başlasam var ya saatlerce koşacak kıvamdayim.

    vakit yaklaşıyor ve maçı izlememeye karar veriyorum. derken maç basliyor, kapı zili çalıyor ve komşum müsaitseniz acele tuzlaya gitmemiz lazım bizi bırakır misin diyor. canıma minnet. eşimde hazırlanıyor ve yola cikiyoruz. biz gebzedeyiz. goturuyoruz ve bırakıyoruz. tuzlaya gitmisken diyoruz kartal'a kayinpetere geçelim. sallana sallana yola devam ediyoruz, elimizden geldiğince yolu uzatıyoruz, havadan sudan konusuyoruz falan derken zaman baya geçmiş oluyor ve kapının önüne bırakıyoruz arabayı. artık dayanacak takatim yok, koşa koşa apartmana giriyor daireye çıkıyorum zile basıyorum aslında amacım sadece sonuç öğrenmek. futbol izlemeyen bu aile o gün pc'den korsan yayin bulup maçı da tv'ye yansitmislar. maç 0-0 fenerbahçe 10 kişi diyorlar. bende demek ki az sonra bizde 10 kişi kalacağız diyorum ve bir kaç dakika sonra ujfaluji kırmızıyı görüyor. heyecanla geçen dakikalar ve gelen şampiyonluk. kartal meydana ailemle cikis, şampiyonluk kutlayis,bağırış çağrış of ama ne muazzam geceydi.
App Store'dan indirin Google Play'den alın