3310
sevgili hagi,
ne yazsam, nasıl anlatsam az olacak biliyorum.
sen sarı-kırmızı formayı giydiğinden beri çok şey değişti bu ülkede. gerçek bir 10 numara ne yapmalı, nasıl davranmalı öğrendik sayende. hani kahramanlar vardır filmlerde böyle son dakikayı bekler ve bütün şehri kurtarır, sen de bizim kahramanımızdın. (http://www.youtube.com/watch?v=VocByirpehc )
artık seni eskisi gibi hatırlamıyor taraftarımız. hayır yaptıklarını unuttuğumuzdan değil. zaman geçti, gitti. seni 14 yaşlarında izlerken ben, şimdi orta yaşlarıma gelmeye başladım. e arkamdan gelen nesilde büyüyor. 90 doğumlular filan 22 yaşına geldi. hatta seni canlı izleyememiş bir nesil bile artık büyüdü.
nasıl anlatırım seni diye düşünüyorum, bulamıyorum. hani hangi kelimelerle anlatılır ki bir kahraman. muhteşem, mükemmel yetersiz kalıyor yaşattığın sevinçlere. elimden geldiğince anlatmaya uğraşıyorum seni yeni nesil galatasaray taraftarına. evet youtube diye bir internet sitesi ve videoların orada var ama sadece gollerin. elimde olsa 90 dakika oynadığın bütün maçları yükler izletirdim ama mümkün değil. sadece attığın goller veya çalımlarla da anlaşılmaz ki senin kahramanlığın.
yeni nesil pek bilmez takımda bir kahramanın olmasının nasıl bir duygu olduğunu. benim hissettiğim duyguları hissedemezler. maçın 70. dakikasında 2-0 3-0 geride bile olsak ''ulan biz alırız buradan maçı'' duygusunun ne olduğunu anlayamazlar. sen vardın o zamanlar sahada ve mucize beklerdik senden. ve sen hiç bir beklentimizi boşa çıkarmamıştın. işte bir takımın hagi'sinin olması böyleydi. yenilgiye inanmazdık biz. en kötü şartta bile ''acaba'' derdik, ''olur mu'' ya olursa ?
mesela o yüzden dilim varmaz senin teknik direktör olarak geldiğinde yaptığın hataları dile getirmeye. yapamam çünkü borçluyum sana. görmemezlikten gelirim, yorum yapmam ya da futbolcuyu suçlarım. insan kahramanını hiç kötüler mi ? bilmem, bellki. ama ben yapamıyorum.
hala maç izlerken ''ulan şimdi hagi burada olsa'' diyorum ya da videolarını açıp, o ruh haline bürünüyorum.
sen gittikten sonra çok şey değişti. ama sana karşı hislerim hiç değişmedi. o yüzden belki de senin hakkında yazarken hala çocuklaşıp, saçma sapan bir duygusallık kaplıyor her yerimi.
sana özel bir şey yapmak isterdim ama yapamıyorum. en fazla 1000. entryimi senin için yazmak istedim. seni her zaman büyük bir saygı ve sevgi ile hatırlayacak galatasaray taraftarı...
ne yazsam, nasıl anlatsam az olacak biliyorum.
sen sarı-kırmızı formayı giydiğinden beri çok şey değişti bu ülkede. gerçek bir 10 numara ne yapmalı, nasıl davranmalı öğrendik sayende. hani kahramanlar vardır filmlerde böyle son dakikayı bekler ve bütün şehri kurtarır, sen de bizim kahramanımızdın. (http://www.youtube.com/watch?v=VocByirpehc )
artık seni eskisi gibi hatırlamıyor taraftarımız. hayır yaptıklarını unuttuğumuzdan değil. zaman geçti, gitti. seni 14 yaşlarında izlerken ben, şimdi orta yaşlarıma gelmeye başladım. e arkamdan gelen nesilde büyüyor. 90 doğumlular filan 22 yaşına geldi. hatta seni canlı izleyememiş bir nesil bile artık büyüdü.
nasıl anlatırım seni diye düşünüyorum, bulamıyorum. hani hangi kelimelerle anlatılır ki bir kahraman. muhteşem, mükemmel yetersiz kalıyor yaşattığın sevinçlere. elimden geldiğince anlatmaya uğraşıyorum seni yeni nesil galatasaray taraftarına. evet youtube diye bir internet sitesi ve videoların orada var ama sadece gollerin. elimde olsa 90 dakika oynadığın bütün maçları yükler izletirdim ama mümkün değil. sadece attığın goller veya çalımlarla da anlaşılmaz ki senin kahramanlığın.
yeni nesil pek bilmez takımda bir kahramanın olmasının nasıl bir duygu olduğunu. benim hissettiğim duyguları hissedemezler. maçın 70. dakikasında 2-0 3-0 geride bile olsak ''ulan biz alırız buradan maçı'' duygusunun ne olduğunu anlayamazlar. sen vardın o zamanlar sahada ve mucize beklerdik senden. ve sen hiç bir beklentimizi boşa çıkarmamıştın. işte bir takımın hagi'sinin olması böyleydi. yenilgiye inanmazdık biz. en kötü şartta bile ''acaba'' derdik, ''olur mu'' ya olursa ?
mesela o yüzden dilim varmaz senin teknik direktör olarak geldiğinde yaptığın hataları dile getirmeye. yapamam çünkü borçluyum sana. görmemezlikten gelirim, yorum yapmam ya da futbolcuyu suçlarım. insan kahramanını hiç kötüler mi ? bilmem, bellki. ama ben yapamıyorum.
hala maç izlerken ''ulan şimdi hagi burada olsa'' diyorum ya da videolarını açıp, o ruh haline bürünüyorum.
sen gittikten sonra çok şey değişti. ama sana karşı hislerim hiç değişmedi. o yüzden belki de senin hakkında yazarken hala çocuklaşıp, saçma sapan bir duygusallık kaplıyor her yerimi.
sana özel bir şey yapmak isterdim ama yapamıyorum. en fazla 1000. entryimi senin için yazmak istedim. seni her zaman büyük bir saygı ve sevgi ile hatırlayacak galatasaray taraftarı...
