6 kasım 2002 fenerbahçe galatasaray maçı

• 76

  fenerbahçeli taraftarların abartılarına rağmen fenerbahçe "sadece" 3 puan kazanmıştır.
  (bkz: hayat ne garip vapurlar falan)
• 77

  su gun su mac burda konusuluyorsa kimse cikip da tribunlerdeki sorundan bahsetmesin. tribunlerdeki sorunun temelini burada bu maci hatirlamaya calisan onu bir maglubiyetten fazla goren mentalite olusturmaktadir.
• 78

  acı ama gerçeklerden biriside bu maç öncesi ali samiyen de tostunuzu yeyin geliyoruz diye bir pankart vardı.neyse gitti kadıköye 6 tane yedik geldik gol atan futbolcuların baş harfleri tosscu idi.bir gazete başlık atmıştı böyle falan. hey gidi günler.
• 79

  tarihin en rezil fenerbahçe kadrolarından birine bu skorla yenilmek akıl almaz bir tecrübeydi gerçekten.werner lorant ın yönettiği ceyhun eriş in ilk 11 oynadığı dönemin fener takımı sezonun 2. yarısında 8 ya da 9 maç üst üste kazanamama rekorunuda kendi tarihlerine eklemişlerdir.(bkz: bunu hatırlayan bunuda hatırlar)
• 80

  (bkz: overrated günler)
• 81

  fenerbahçe'nin 8. yılı münasebetiyle tüm yurtta, kuzey kıbrıs türk cumhuriyeti'nde ve tüm dış temsilcililkerde törenlerle kutladığı maç.
• 82

  fbtv'de şuanda dönen hede.
• 83

  bir ezikliğin dışavurumu olarak fenerbahçeli taraftarlarca sürekli hatırlatılan maçtır. sezon sonu ligi 6.sırada bitirdikleri gerçeği dile getirilmez nedense, oysa ki galatasaray'ın senelerdir kupaya hasret olan rakibini 5 golle yenerek aldığı kupa çok daha parlak bir zafer olmasına rağmen bizim s.k.m.zde bile değildir.
• 84

  hala takılan bi maç mı bu? hala umursanıyor mu? bi ben mi alınmıyorum şu maç konusunda anlamıyorum.
• 85

  inanmıyorum!! neredeyse bütün fenerlilerin facebook profilinin 6-0 konulu resimlerle döşenmesine neden olan maç.
  o maçta fark attıklarına seviniyorlarsa gurur duydum galatasaraylı olmaktan.
  
  bak biz maccabi netenyayı hatırlıyor muyuz?
  şahsen ben de barcelonaya 6 atsak unutmam abi.
  ama yine de facede yıl dönümü kutlamaları yapmam üstelik 8 yıl olmuş.
  
  (bkz: ezikliklerini facebook profillerine taşıyan fenerliler)
• 86

  o değilde 10 sene önce kazandığımız uefa şampiyonluğuna tarih öncesi deyip bunu hala kutlayan gerizekalılar var ben ona yanıyorum. evet bunların çoğu benim yakın arkadaşlarım, aman arda gibi linç etmeyin beni ama..
• 87

  fenerlilerden başka umursayacak birisinin olmadığı maçtır. galatasaraylılar gülüp geçmelidir.
• 88

  facebook denen paylaşım sitesinde 6 kasım'ı unutmayalım, unutturmayalım! mesajları atmaya çalışmışlar bu maçla ilgili, bana da 3 tane mesaj gelmiş arkadaşlarımdan ama nasıl geldiğine bir bakın lütfen;
  
  1- 6 kasımı unutmayalım! unutturmayalım... kutlu olsun...
  2- 6 kasımı unutturmayım-unutmayın....
  3- altı kasımı unutma unutturma... olm o tarih hiçbir zaman silinmeyecek...
  
  e be olum, bir taneniz de düzgün yazın lan.
• 89

  her yıldönümünde dış dünyayla tüm bağımı kesip karalar bağladığım, kendimi eve kapattığım; fenerbahçeli arkadaşlarım telefondan aradığında veya kapıma dayandığında ise iki elimle kulaklarımı kapatıp "la la la la" diye şarkılar söylediğim maç.
  
  **
• 90

  genç fenerliler şaşkın;
  
  en azından ben bi kaçına ''ee tamam hadi 6 tane attınız ve unutamıyosunuz, o zaman hangi hakla sadece 2 yıl önce alınmış uefa kupasına yıllar geçti hala konuşuyorsunuz diyebiliyorsunuz. anlatın bakalım.''
  
  dedim. cevap verebilen olmadı. sadece ''bugün senin günün değil, kalabalık yapma'' dediler. güldüm. muhattap olduğum için pişman değilim yinede. sınav döneminde stres atmak önemli bişey sonuçta.
• 91

  mustafa çulcu'nun yönettiği karşılaşma.
• 92

  o tarihte floridasahillerinde surttugumden dolayi sonrasindaki travmayi nispeten daha kolay atlatmaya calistigim bir baska kadikoy kismetsizligi. aksaminda kendimi ybor citygecelerine birakmistim. unutmak zordu velhasil!
• 93

  maçın oynandığı gün, tek kusuru fenerbahçeli olması olan çok yakın bir arkadaşımla feci bir kavga etmiştim. o kavga zaten ilk kavgamızdı. ama son kavgamız olmadı! çünkü 2006 yılında tekrar hortlayan ezikliği ile 6 kasım'ı unutmayalım, unutturmayalım! / (gbkz: mubarek "6" kasımınız kutlu olsun) başlıklı email'ler altmaya başladı ve ikinci kavgamızı ettik! bu da son kavgamız oldu ve bana bu konuda bulaşmaması gerektiğini idrak etmiş oldu. şimdi, herhangi bir galatasaray-fenerbahçe maçı konusunda ağzını açmaya bile korkuyor!
  
  bir de bu arkadaş, sık sık bende kalmaya gelirdi ve kendisini özellikle "galatasaray odası"nda yatırırdım. o kara 6 kasım günü, maç dönüşü, önce onu eve almamayı düşünüp sonra o odaya kilitleyerek, sabaha kadar yüzünü görmemeyi garantilemiştim! bu kavga ve benim gözlerimden çıkan ateşler yüzünden sabaha kadar sarı-kırmızı rüyalar görmüştür heralde!
• 94

  sabah okul olduğu için izlemediğim, erkenden uyuduğum, sabah uyandığımda yaklaşık 10 tane bilgi mesajını görünce;
  
  - lan yoksa koyduk mu ?
  diye 1-2 saniyelik de olsa sevindiğim, mesajları tek tek okudukdan sonra;
  
  - bugün okula gidilmez yat uyu en iyisi.
  dediğim geri uyumaya karar verdiğim maçtır.
  
  not: 6-0 değil de şunu okuyunca içime oturmuştu. fenerbahçe 6-0 galatasaray gol: dakika 86 ümit ozat
• 95

  maç sonunda ümit davala uzatılan mikrofona "bu fener'den cacık olmaz" diye buyurmuştu gayet "large" bir biçimde. ne oldu haklı çıktı adam sonunda.
• 96

  fenerbahçe bu maçın oynandığı sezonu 51 puanla 6. sırada tamamlamıştır. galatasaray ise lider beşiktaş'ın 8 puan gerisinde 77 puanla 2. olmuştur.
• 97

  benim maçlarla ilgili çok garip anılarım vardır ancak en unutamadığım ise budur.
  
  mahallenin gençleri toplandık kahveye maç izlemeye yola koyulduk. kahveci galatasaraylı olduğu için çoğunlukta galatasaraylıydı. çok sevdiğimiz bir abimiz maç başlamadan önce bık bık da bık bık konuşuyordu ve sonunda bu anının oluşmasında en büyük etken olan rüyasını anlatmaya başladı. arkada oturan fenerli bir arkadaşına ismini atıyorum: ''laan hilmi oğlum rüyamda gördüm bu akşam sizi 6-0 yeniyoruz.'' dedi ve önüne döndü devam etti: ''yalnız ne hikmetse maç avni aker'de amın goyim eve de yürüyerek dönüyoruz.'' işte tam böyle tamamladı cümlesini. maç başladı 1,2 derken malum skor ortaya çıktı ve maç bitti. sanki maçı oyuncular değilde abimiz kaybetmiş gibi galiz küfürler döndü onun üstüne. hatta hayatımda duyduğum en orjinal küfürlerden birini duydum paylaşmadan edemeyeceğim: ''dünyanı s.kiyim muhittin görceğin rüyaya koyayım burnuna verdiğimin dilencisi.'' zaten dumur idik iyice dumur olduk.
• 98

  defansımızın göbeğinin* inanılmaz kötü oynadığı bir maçtı. hani fenerbahçe çok yüklense de üst üste toplar gelince hata yapsalar tamam da, o gün ceza sahasına giren tüm toplar gol oldu neredeyse.
• 99

  lise yıllarıma denk gelmişti bu maç. gerçekten o akşam hayatımın en kötü günlerinden biriydi. uyumak istedim hemen. ancak uyandığımda daha sağlıklı düşünebiliyordum. tereddütsüz bir şekilde dolabımı açtım. hayatımda aldığım ilk lisanslı ürün olan umbro marka defolu galatasaray antrenman tişörtünü okul gömleğimin içine giydim ve okula o şekilde gittim. üsküdar da "ortegaaaaaa" diye bana takılmaya çalışan fenerbahçelilere aldırış etmeden gururla taşıdım tişörtümü o gün. çünkü galatasaray tek bir maçla ölçülemeyecek kadar büyük, bizim galatasaray sevgimiz ise tek maçla azalmayacak kadar derindir.
• 100

  bugün üzerinden tam 9 yıl geçmiş olan derbi maçı. o güne dair hatırladıklarım ise şöyle:
  
  ilkokuldayım ve ertesi gün sınavım var. matematik sınavı hatta. her neyse ben akşamüstü eve gelip maç saatine kadar çalışmayı maç saati ise babamla maçı izleyebileceğimiz bir yere gitmeyi planlıyorum fakat çocuk aklı işte, dur derse başlamadan önce bir dışarı çıkayım ne var ne yok diye iniyorum aşağı, iniş o iniş, akşama kadar ankara soğuğunda mahalle maçı yapıyoruz ve sonuç olarak bana iki seçenekten birini seçme hakkı kalıyor.
  
  akşam olmuş, deli gibi maç izlemek istiyorum, ama gel yiyorsa bunu anne babana anlat. şimdi bile anlatamazsın. * maçı izlemeye gidemiyorum tabi, annemle salonda 1 saat kadar matematik dört işlem çalışıyoruz, sonra ben büyük odaya babamın yanına gidiyorum radyodan son durumu öğrenmek için. daha yeni 1-0 olmuş. spikerin anlattığına göre atak yapıyoruz yapıyoruz atamıyoruz. ilk yarı bitiyor ve fener 10 kişi, 2-0 önde. babam önceden olacakları hissetmiş gibi sen dersine çalış bu maçtan hayır yok diyor yolluyor beni.
  
  ikinci yarı o zamanlar benden daha fazla matematik bilen annemin yanına gidiyorum ve kaldığımız yerden devam ediyoruz. o sırada fener de kaldığı yerden devam etmiş işte. babam büyük bir sinirle ve ne yapacağını bilmeden evde dolaşmaya başlıyor. n'oldu baba 3-0 mı oldu diyorum, 6-0 oldu diyor. benim hezimet olarak aklıma 3-0 gelirken biz nasıl 3 tane daha yemişiz? şoktan çıkamıyorum, çalışmayı da bırakıyorum. evde yas ilan ediliyor.
  
  ertesi gün okula gidip sınavı beklemeye başlıyorum. teneffüslerde dışarı çıkmak istemiyorum ama sınıfta da duramıyorum. sadece kantine ve tuvalete yalnız başıma gidebiliyorum. renktaşlarımla da konuşamıyorum. tam bir hafta böyle geçiyor. her 6 kasım haftası aynı durumu yaşıyorum. fenerliler maçın gollerini dakikasına kadar ezberlediği için şu maçı duymayayım diye kantine, tuvalete kaçıyorum. bu senenin güzel yanı ise bayrama denk gelmesi ve kaçış noktası arama çalışmalarımın olmayacak olması. evde rahat rahat yatağımda uzanıp bu haftanın geçmesini bekleyebilirim.
  
  ha sınav mı ne oldu? 100 aldım, buruk sevinç yaşadım. sevincim kısa sürdü.