arena'da atmosferin müthiş olduğu, takımın müthiş coşkulu oynadığı günler. golden sonra hocayla muslera'nın kucaklaşması muazzam.
eski maçları izleyince ne kadar kolay pozisyona giriyormuşuz, rakip defanslar ne kötüymüş gibi bir hissiyat oluşuyor 2 yıldır. halbuki şuan oynamaya çalıştığımız futbolda hücuma geçişi çok yavaş yaptığımız için rakibi tamamen yerleşmiş ve kendi sahasına kapanmış bi halde buluyoruz. tek değişen bu. yoksa mevcut oyuncularla da bu coşkulu oyunu oynamamamızın hiçbir nedeni yok.
hocanın yola çıkarken söyledikleri de bu minvaldeydi aslında. 96-2000 galatasaray'ına dönüş. ancak bana öyle geliyor ki hoca, pandemiden önceki 5-6 haftalık seri-lemina galatasaray'ına o kadar aşık oldu ki tek futbol ezberi bir anda bu oldu. umarım geçmişini en kısa sürede hatırlar.
https://www.youtube.com/watch?v=Z-azHFriseE