41
salonda bulunduğum maç. malum son euroleague maçlarını oynuyoruz, en azından güzel hatıralarla bitirelim. bir daha ne zaman oynarız orası da meçhul. her ne kadar rakip farkı eritse ve öyle bir galibiyet almış olsak da takımın eforu, isteği üst düzeydi. austin daye, oley oley oley diyorum başka da bir şey demiyorum. başımızı eğmedikleri için teşekkür ederiz, canları sağolsun bu sezon içinde. halkaya bir devi daha devirmiş olmayı ekledik. darısı daha güzel günlerin başına.
7
sene bittikten sonra ultaslan'ın gerçek galatasaray sevdalılarına ayak uydurduğu maç. ilk defa yönetim istifa diyorlar.
2
abdi ipekçi arena'da bu sezon oynanacak son büyük maç. euroleague'de f4 görecek takımlardan bir tanesini ağırlayacağız. imkanı olanların salona gitmeleri ile en azından euroleague'de güzel bir atmosfer sergileyip hoş bir seda bırakabiliriz. ben orada olacağım. panathinaikos maçından çok daha yüksek bir izmir marşı ile abdi ipekçi'nin çınlaması dileğiyle.
3
kaybetmemiz durumunda kimse neden kaybettik, nasil kaybederiz demeyecek. tek beklenti oyuncularimizin kazanmak icin ellerinden geleni yapmalari, bir basketbol takimi gibi oynamalari. bu kucucuk beklentiyi olsun karsilamalilar artik.
35
87-84 bitti. maç bizim.
edit: kralın soytarılarını eli boş gönderiyoruz.
38
göksenin llull'e 9.1 saniye kala faul yaptı. llull ilk atışı kaçırdı. ikincisi de kaçtı. ribaundu donçiç aldı ama neyse ki şutu kaçtı ve kazandık. real'in dokuz maçlık galibiyet serisi sona erdi ve biz de mükemmel bir galibiyet aldık. öldük öldük dirildik ama üç çeyrek nefis oynadık. son çeyrekte 80-84 geri düşmemize rağmen 87-80 ile kazanmayı bildik.
