64
maçın üzerinden bir kaç gün geçtikten sonra şöyle özetlerini izliyorum ve futbol gerçeğimizle yüzleşip utanıyorum ne yazık ki.
tamam son saniyede kazanılan bir maç mutlaka coşku yaratacaktır ama bu kadarıda fazla değilmi?
bakıyorum;
gazete manşetlerine bakıyorum, zafer gecesi, 2008 ruhu bilmemne....
son saniye golünü atan arda turanın gol sevincine bakıyorum zannedersiniz dünya kupası finalinde kupayı getiren golü atmış kendisi. kendinden geçercesine coşmak, 90'lı yıllardan hakan şükürün bizlere mirası galibiyet sonrası ağlamalar, gözyaşları, sahanın ortasına secde etmeler falan...
maçı anlatan ercan tanere bakıyorum uzuuun bir gooooooolllll sesi, 80 li yıllarda galatasarayın avrupa maçlarında ve hasbelkader kazandığımız milli maçlarda olduğu gibi
stadyumda çalınan gençlik marşı falan..
birde yendiğimiz takıma bakıyorum ;
kazakistan.
fifa sıralamasında san marinodan bir kaç sıra üstte olan, attığı gole kendisi bile inanmayan futbolculardan kurulu bir ülkenin takımı. ve tüm bu coşku kazakistanı yendik diye. almanya hollanda falan değil, kazakistan..
utanıyorum resmen, utanç duyuyorum.
gırtlağına kadar boka batmış, şike yapmayı alışkanlık haline getirmiş ve şikeciye ceza değil ödül verilmesini isteyen, şikeciyi kurtarmak adına play off tu bilmemneydi kırk dereden su getirmeye çalışan adamlar topluluğunun futbolunu yönettiği bir ülkede aslında kazakistan galibiyeti bile büyük bir mucizedir.
ey bu ülkedeki futbolseverler, bunlar daha güzel günlerimiz haberiniz ola..
tamam son saniyede kazanılan bir maç mutlaka coşku yaratacaktır ama bu kadarıda fazla değilmi?
bakıyorum;
gazete manşetlerine bakıyorum, zafer gecesi, 2008 ruhu bilmemne....
son saniye golünü atan arda turanın gol sevincine bakıyorum zannedersiniz dünya kupası finalinde kupayı getiren golü atmış kendisi. kendinden geçercesine coşmak, 90'lı yıllardan hakan şükürün bizlere mirası galibiyet sonrası ağlamalar, gözyaşları, sahanın ortasına secde etmeler falan...
maçı anlatan ercan tanere bakıyorum uzuuun bir gooooooolllll sesi, 80 li yıllarda galatasarayın avrupa maçlarında ve hasbelkader kazandığımız milli maçlarda olduğu gibi
stadyumda çalınan gençlik marşı falan..
birde yendiğimiz takıma bakıyorum ;
kazakistan.
fifa sıralamasında san marinodan bir kaç sıra üstte olan, attığı gole kendisi bile inanmayan futbolculardan kurulu bir ülkenin takımı. ve tüm bu coşku kazakistanı yendik diye. almanya hollanda falan değil, kazakistan..
utanıyorum resmen, utanç duyuyorum.
gırtlağına kadar boka batmış, şike yapmayı alışkanlık haline getirmiş ve şikeciye ceza değil ödül verilmesini isteyen, şikeciyi kurtarmak adına play off tu bilmemneydi kırk dereden su getirmeye çalışan adamlar topluluğunun futbolunu yönettiği bir ülkede aslında kazakistan galibiyeti bile büyük bir mucizedir.
ey bu ülkedeki futbolseverler, bunlar daha güzel günlerimiz haberiniz ola..
