o zamanlar 7 yaşında bir velet olarak maçı çok iyi hatırlıyorum. bir taraftan legolarımla oynarken
* arada maça bakıyordum. serbest vuruş kazanmamız ilgimi çekti sanıyorum. prekazi'nin topu düzeltirken ki görüntüsü hala aklımda
* prekazi yaradana sığınıp çektiği şutla ağları bulunca sevinçten salonu kaç kere turladığımı hatırlamıyorum. sonra da maçı izlemeyi bırakıp sokağa atmıştım kendimi. maç bitene kadar sevindiğimi hatırlıyorum.
neredeyse 30 yıl geçmiş olmasına rağmen, çocukluğuma dair hatırladığım en güzel anılardan bir tanesine vesiledir bu maç. iyi ki galatasaraylıyız diyorsak boşuna değil... iyi ki varsın cimbomum, sen çok yaşa!..