galatasaray'ın şampiyon kulüpler kupasında yarı finale yükseldiği maçtır. bu yarı final türk futbol tarihinde ilk ve tektir, aradan 23 sene geçmesine rağmen egale edilememiş bir türk futbol rekorudur.
galatasarayın cezası nedeni ile
köln müngersdorfer stadında oynananmıştır. maçtan goller ve futbol dışında hatırladığım ve hoşuma giden sahne ise rahmetli
turgut özal'ın galatasarayımızı yanlız bırakmayarak maçı staddan izlemesidir.
maçın oynandığı gün amcam evde olmadığı için panik atak yengem ve kuzenlerim evde yalnız kalmasınlar diye amcamlara gönderildim
* . maça kadar uyumamak için kendimi zor tuttum ve maç başladı. ilk yarı monaconun atakları bunaltırken nihayet bitmişti. televizyonun sesini bir açıyorum bir kapatıyorum tam ayar tutturamıyorum ya çok oluyor, ya duymuyorum
* yine bu ses ayarı gidiş gelişlerinde tam sesi açarken prekazi serbest vuruş için gerildi, bende dondum kaldım,
ilker yasin " ve gol ve goll ve goll" diye bağırıken ben sevinçten televizyonun sesisini sonuna kadar açıp zıplamaya başladım, uyuyan kuzenler ve panik atak yengem uynadılar, uyanmaları neysede panik atak yengem krize girdi, ben sevinçten titriyorum kadın krizden. otur su felan derken maçın sonrasını adam akıllı izleyemedim. ama turu geçmiştik. sabah kalkar kalkmaz anneme saten kumaştan diktirdiğim bayrağı, muzaffer bir komutan edasıyla balkona asışım ve onu gören mahallelinin bana bakıp alkışlaması ise hiçbir zaman aklımdan çıkmayacak.