bizim takımdaki rolünü ailedeki serseri, kavgacı ama özünde iyi insan olan ailesine bağlı küçük kardeşe benzetiyorum. gereksiz agresiflikleri var, kart görmeye meyilli, biraz serseri kılıklı ama seviyorsun işte. kerata diye yalandan kızıp sevdiğimiz küçük kardeş gibi. o olmayınca evin neşesi kaçıyor. yaptığı küçük saçma espriler olmayınca tadın tuzun kalmıyor. bu da böyle işte. cezasahasında bir çok kişinin yapmayacağı şekilde çalım atıp penaltı kazandırıyor sana ama yine de sarı kart görüyor
*. penaltıya seviniyorsun ama yine serserlik yaptığı için de kızıyorsun. bu adamı böyle kabul etmek lazım. büyüdüğü topraklar itibariyle de bu agresif, çirkef halini normal karşılayabiliyorum.
taraftarı bu kadar ikiye bölen bir oyuncuyla uzun yıllar tekrar karşılaşmayacağız bence. ama 18/19 sezonunda da takım şampiyon olursa 2'de 2 yapmış olacak ve birçok kimse kendisini iyi hatırlayacaktır.
