yokuş aşağı yuvarlanan topun peşinden koşan çocuk

• 1

  her erkek futbola forvet olarak başlar, defanstaki göbekli abi olarak bitirir. hızla defanstaki göbekli abi olma yolunda ilerleyen benim, bir zamanlar gururla yaptığım eylemdir.
  
  çocukluğumun sokakta geçmesinden dolayı inanılmaz mutluyum. o zamanlar bilgisayar bu denli yaygınlaşmamış, televizyonda da şimdiki gibi yüzlerce kanal yok. tek lüksümüz var, o da atari. onda da bir mario ile prensesi kurtarıyorsun bir luigi ile. mecbur sokağa çıkıp top oynayacaksın.
  
  her erkek futbola forvet olarak başlayıp defanstaki göbekli abi olarak bitirir dedik ama arada da mecburiyetten kaleye geçer. mahallede ya da bir sokak arasında maç yaparken o top bir şekilde kaleciyi geçer ve yokuştan aşağıya doğru hızla yuvarlanır. herkes bilir ki topun peşinden ya kaleci koşacaktır ya da şutu atan. yazılı olmayan futbol kuralıdır bu. yokuş aşağı öyle bir ivmeyle koşulur ki hakikaten ayaklar göte değer. ancak top kaç kere kaçarsa kaçsın hep bir şevkle koşulur ve o top koltuk altında bir gurur ile geri getirilir. bana çok masumane gelir bu hareketler. oysa ki şimdi çocuklarda göremiyoruz bunu. hani derler ya şimdiki çocuklar harika diye. nah harika afedersiniz. çocuk dediğin saf olur, bir çikolatayla kandırılır. şimdikiler çok bilmişler anasını satayım. bir inanılmaz tespit daha yapayım; doğu karadeniz bölgesinde özellikle trabzon dolaylarında bu kadar futbolcunun yetişmesinin nedeni kesinlikle yörenin engebeli coğrafyasıdır. o çocuklar top aşağıya kaçmasın diye ayağa pas yapıp kaleyi tutturmak zorundalar. yoksa o topu gidip getirmek 10 dakika sürer. e tabi haliyle bu yetenekleri gelişiyor ilerde...
  
  artık mahallelerde, sokak aralarında top oynayan çocuk göremiyorum. evet top sahaları yok, evet oyun alanları yok ama artık çocuklar da oynamıyor. çağa da ayak uydurmalı bir yerde. bilgiye çok çabuk ulaşılabiliyor artık. bir transfer gerçekleştiğinde hemen bilgisayara bakıp finishingi 18'miş diyerek hakikaten de gerçekçi bilgilere ya da bir tıkla oyuncunun videolarına ulaşılabiliyorken, biz ancak adamın oynadığı maçtan sonra "olm sandırs'ı gördün mü, ne gömçürdü ama" diyebiliyorduk.
  
  yine de hiç bir finishing gömçürmenin tadını vermez bu hayatta.
• 9

  işte bu entryi giren adam küçükken sokak arasında ikizi ile top oynarken gerçekleştirmişti bu olayı. ama bu olay maalesef ford taunus'la çarpışmam neticesinde son bulmuştu. yanlış anlaşılmasın o ford taunus bana çarpmamıştı, ben ona çarpmıştım. zira ikizim topa o kadar hızlı vurmuştu ki yetişebilmem için bolt'u geçmem gerekiyordu. bende öyle yaptım. yokuş aşağı 5. viteste gitmekteydim ve top ana caddeye doğru gitmekteydi. ana cadde üzerinde gitmekte olan ford taunus'un birden bizim sokağa gireceğini tahmin etmemiştim. halbuki ne kadarda güzel hızlanmıştım tamda topa yetişmek üzereydim. birde o ford taunus bizim sokağa dalınca ve beni görünce frene basıp durmuştu ama ben duramamıştım. inanın babam ve oğlum filmindeki gibi bir çarpışmaydı bu. o araba olmasaydı da karşımda çetin tekindor olsaydı o sıska halime rağmen yıkar geçerdim. araba olunca yıkamadım. resmen bir yaya olarak arabaya çarpmıştım, genelde tam tersi olurdu. neyse bu çarpışma neticesinde çok büyük bir tampon sesi ve kavalım da büyük yeşil bir şişlik olduğunu iyi hatırlıyorum. adam arabadan inmiş yardım etmek istemişti ama ben "bişey yok abi, lütfen abi annem duymasın" diyerek adamın ayağına kapanıyordum. zira o şişlik ve acı elbet bir gün geçecekti ama annem olay sonrası sokakta futbol oynamama engel olacağını iyi biliyordum ve bu bana daha büyük acı veriyordu. neyse öyle ya da böyle herkes duydu sokak ana baba gününe döndü. ramazan ayındaydık ve oruçluydum. beni hastaneye götürdüler ilaç verdiler ama içmek istemedim çünkü orucum bozulacaktı. anlayacağınız o zamanlar masum ve temiz bir çocuktum şimdiki gibi değildim yani. bu kaza sonrası 1 hafta bacağım havada yatmak zorunda kaldım uzun sürede top oynamam yasaklanmıştı. bu süre zarfında mahalledeki arkadaşların topun peşinden koşmasını izleyerek geçirdim. ama bu olay belki belli bir süre futbol oynamama engel oldu ama asıl olay zatürre olup 1 ay hastanede 1 ayda evde yatınca gerçekleşmiş ve senelerce ara vermek zorunda kalmıştım. belki de yaradan benim futbol oynamamı istemiyordu belki de bu kadar kötü bir futbol oynayan adama katlanamıyordu.
  
  (bkz: sözlük yazarlarının sportif itirafları)
• 5

  60 % düşerek yerde bir süre sürüklenecek çocuktur. ve belki ilk defa dizinin altı asfaltın siyahına karışmış hafif kanlı olacaktır. eve geldiğinde annesi tarafından azarlanacak çocuktur ayrıca.
• 10

  ayağıma yedi dikiş atılması , kafamın kırılması ve kamyonetin bana hafifçe dokunması gibi olaylara sebep olan durum. cocuk yaşta bunlar yaşanınca insan top peşinde koşamıyor. sanırım hakan balta da bu olay yüzünden ciddi kazalar geçirmiş. zira hala başına bişey gelecek diye korktuğundan topa doğru koşu yapamıyor
• 12

  bu duruma sebep olan atan alırspor kuralı var ya, işte onun ben hamına koyayım. şaka la şaka. çok adil bir kuraldı kendisi. fakat ben mahalle maçlarında hele ki önümde defans varken zımbalamayı çok sevdiğim için o top bir şekilde kaleyi geçip yokuş aşağı giderdi. top benden hızlı gittiği için de 2 saat peşinden koşardım. bazen de arabanın lastiğine falan çarpardı, aha tam yakaladım derken gene hızlanır beni geçerdi.
  
  yok arkadaş şimdiki çocuklar bizden daha şanslı. bebeler gün boyu beleş halı saha peşinde koşup dümdüz çim sahada oynuyor. saha dışına çıkmak yok, senden hızlı giden topu kovalamak yok, arabaya çarptı diye bir ton azar işitmek yok oh ne güzel valla.