1986-1987 sezonunda deplasmanda takımın peşinden giderken trafik kazasıyla canını kaybetmiş taraftarlarımız için yapılmış pankart.
o zamanlar sosyal medya çukuru yok. televizyonlarda 24 saat futbol yok.
para verdim forma aldım diye her türlü pisliği söylemeye hak gören endüstriyel taraftar yok.
ne var? annemizin ördüğü sarı kırmızı kaşkol var. maçdan önce stad önünde aldığımız sarı kırmızı "ip" var. pazar akşamı yarım saat özetler var. pazartesi günü gelişim spor dergisi var. cumhuriyet spor eki var. bir de bütün hafta gelecek hafta sonunu beklemek var.
bir de kendi arabaları ile deplasmana giderken kaza geçirip aramızdan ayrılan taraftarlar var. ne 14 sene sonra gelen şampiyonluğu görebilecekler, ne şampiyon kulüplerde yarı finali, ne uefa kupasını...
o maçta o pankart açıldığında ne kadar etkilenmiştim hala hatırlıyorum. vay arkadaş ya oluyorsun bir an. o ergen kafana birşeyler girmeye başlıyor.
bence şimdi artık değerlerin ve kavramların içi o kadar boşaltıldı ki, kolay anlaşılamaz bu pankartın değeri.
özellikle de şampiyonluk görmeden yitip giden galatasaraylılar’a adanmış; galatasaray tribünlerinin en anlamlı pankartı.
"galatasaray aşkına ölen kardeşlerimize allah rahmet eylesin".
36
galatasaray tribün tarihinin en anlamlı pankartlarından biri. belki de birincisi. galatasaray tribününün yeni yeni kemikleşmeye başladığı yıllarda yaşanan bir kaza sonrası açılmıştır.
23. şampiyonluğu kazandığımız gecenin sabahında bir kez daha rahmet olsun bu uğurda yitip giden nicelerine...