51
finali, en çok gutbetçimizin olduğu ülke olan almanya'nın bir takımı ile, taraftarın en çok deplasmana gittiği* ülke olan ukrayna'nın bir takımının istanbul'da oynayacağının belli olduğu manidar ve anlamlı bir maçtır.
uefa kupası
-
-
52gerets'in kupaya elveda demesinden sonra gönlüm mircea lucescu'dan yana artık.en azından össan abi olurda kadıköye finali izlemeye giderse,yaptığı hatayla canlı canlı bir kez daha yüzle$ir.
-
53hamburger'in yerinde biz olmalıydık! biz olmalıydık!
-
54görünüşe göre daha şimdiden kupanın adresi almanya veya ukrayna olarak görülmektedir. biz de türk futbolunun kaltiesinden bahsededuralım.
biz türklerle ilgili fıkrayı da hazır aklıma gelmişken yazayım.
meleklerden biri baş zebani ile cehennem kuyularını kontrol ediyormuş. her ülkenin kuyusunun yanında bir adet nöbetçi zebani bulunmaktaymış. uzaklarda bir kuyu dikkatini çekmiş meleğin yaklaşmış baş zebaniye sormuş."bu kuyunun başında niye nöbetçi yok ?" baş zebani cevaplar " bu kuyu türklere ait efendim o yüzden nöbetçi durmuyor. çünkü kim kaçmak için yukarı tırmanıp kuyunun ağzına gelse aşağıdan birisi çekiyor."
12 nisan 2009 galatasaray fenerbahçe maçında görüldüğü üzere biz kendimizi maf etmekten başka birşey yaptığımız yok. elin oğlu şampiyonlar liginde yarı finale ülkesinden 3 takım çıkartır ya da uefa da 4 takımın ikisi aynı ülkeden olur. biz de istanbul da birbirimizi yeriz. -
55içgüdülerim finalde bir alman ve bir ukraynalının olacağını söylüyor. *o değilde kadıköy'de ki maç tırt geçecek heralde.
-
562008-2009 sezonu değerlendirmesinin, (bkz: uefa kupasi 2008 2009 sezonu) başlığında yer aldığı kupa.
-
57efendim türkiyeden sadece galatasaray adındaki takıma verilmiş olan kupadır. zamanında fenerbahçe adlı takım benzeri bir grup ta istemiştir ama uefa yetkilileri terbiyesizlik edip makatları ile gülmüşlerdir.
-
58kimilerinin bileklerinin hakkıyla kazandığı, kimilerinin de sadece organizasyon üstlenerek stadlarına getirebilecekleri ve tarihinde ikinci defa türkiye' ye gelen tarihi kupa.
-
59galatasarayımız tarafından bir kez nağmalup bir şekilde müzeye götürülmüş, bu senede ikincisine çok yaklaşılmış ancak elden kaçırılımış olan kupa...
-
60bu sene ilk kez asya kıtasında verilecek olan kupa.
-
61an itibariyle show haber'de ali kırca'nın masasının üzerinde bulunan kupa.
kupanın altındaki plakada galatasaray yazıyor. -
62türkiye'ye 2.kez gelen kupa.
-
63kadıköy'e girmesinin tek yolu vardı, o da oldu işte. yetinmeyi biliyorlardır umarım.*
-
64fb taraftarinin en fazla yaklasabilecegi seklin sukru saracoglu stadyumunda duzenlenecek 2009 yili uefa kupasi finali sayesinde olabilecegi kupa!
-
659 sene önce aldığımız bu kupayı 9 senedir ancak bizim resimlerimizde, bizim müzemizde, store larda satılan küçük maketlerde görmekten bıkan fblilerin "artık bizde gerçeğini kadıköye getirmek istiyoruz" diyerekten bu kupanın finalinin kadıköyde yapılması sonucu mecburen kadıköye getirilecek kupadır.
-
66biz ülkemize bileğimizin hakkı olarak getirmişken, bazılarının sadece kupayı başka bir takıma takdim etmek için getirmiş olan kupadır.
-
67bugün, son şampiyon zenit yetkilileri tarafından final gününe kadar şehrin çeşitli yerlerinde halkın görebilmesi amacıyla sergilenmesi için istanbul büyükşehir belediye başkanı kadir topbaş'a teslim edilmiştir. muhtemelen birçok fenerbahçelinin formasını giyip "ahanda uefa kupası" diyerek fotoğraf çektirmesine maruz kalacaktır.
-
68
-
69istanbul'a tesliminde düzenlenen organizasyonda, gösterilen filmde, galatasaray'ımızın adının geçmediği, hakan şükür'ün 1-2 saniye gösterildiği kupa.
haber : http://www.hurriyet.com.tr/...11504653.asp?gid=229 -
70bi boka yaramaz! sadece şampiyonlar ligi şampiyonuna geçirmek için alınması gerekir.
-
71seneye adı değiştirilecek kupadır. neymiş efendim şampiyonlar liginin kalitesinden çok uzaklaşmış.
e dorudur şampiyonlar ligi kupası için dünyanın en iyi iki ligin şampiyonları oynayacakken bu kupa için alman liginin 10.sırasındaki werder bremenle babamın adını ilk defa duyuyorum dediği *shakter donetsk oynamıştır. aradaki fark bellidir aslında.. -
72bu sezon yabancıya gitmemiştir. bizim lucescu'nun takımı kazandı işte be.
-
73yıldız savaşları filmi serisinin sonu olan episode vi-return of the jedi (jedi'nin dönüşü), dramatik bir sahneyle final yapar. yıllardır kendisine umut bağlanan; her türlü olumsuzluğa ve imparator palpatine'nin hamlelerine rağmen bir genç adam, luke skywalker, ewokların yardımı ve "kendisinden önce özgürlüğe başkoyan" ustalarının kendisine olan inancıyla, imparatoru yok eder ve galaksiye özgürlüğü getirir. bu sahnede; anakin skywalker, yoda ve obi wan kenobi'nin silüetleri gururla, bu genç ve cesur adamı gururla seyretmektedirler.
--
fatih terim; galatasaray'ın başına olimpik şampiyon yaratan bir takımın hocası sıfatı ve sarı-kırmızı aşkın formasını tam 14 yıl boyunca giyip, hakkını vererek terletmiş bir "bayrak adam" olarak takımın başına geçmişti. yaptığı akıllı hamlelerle, şampiyon olan gençleri, kafasındaki kurguya göre sarı-kırmızı camiaya kazandırmış ve onlara ne kadar güvendiğini, karabük'lerden, zonguldak'lardan, sakarya'lardan bulup getirerek formayı teslim etmişti. hepsinin ortak bir yönü vardı: hepsi önce birer "insandı" ve sonra "o ruha sahip olabilecek kapasitede", "galatasaraylıydı". yetenekleri çok ama inananı az olan bir öbek futbolcuydu hepsi. bir ışık bekliyordu herbiri, avantür gazino köşelerinde keşfedilmeyi bekleyen sanatçılar gibi....
inat, sabır, kan, ter ve gözyaşlarıyla geçen senelerde onlar için "pili hiç bitmeyecek bir ışık, bir rehber" oldu galatasaray. herbiri "sabır yemini" etmişti başarılı olmak için! türk futbolu o zamanlar "şerefli yenilgiler", tuhaf isimli takımlardan alınan "yalan" başarılarla övünüyordu. türk spor medyası ard arda gelen başarıları önce anlayamadı, sonra hazmedemedi, hatta bir büyük kulübün başkanı buna "tesadüf" bile diyebildi.
halbuki herşey plan ve proje sistemiyle işlemişti. sepp piontek, jupp derwall, modern futbolun savunucusu mustafa denizli gibi isimler ve bunca akil insan tarafından harmanlanan; başarıya aç, santra olduğu an itibariyle rakibi "baskın basanındır" felsefesiyle şaşırtan bir grup topçu. ingiltere'ye karşı "golümüz bile" yokken, "londra'da yenmeye gidiyoruz" diyebilen yürekli hocaları vardı mesela başlarında. ya da "kalecimiz sakat olabilir, biz bu mehmet ile şampiyon olmadık mı? hem neden korkuyorsunuz ki, chelsea kalemize gelebilecek mi?" diyebilen, hırstan gözü dönmüş komutanlarımız vardı.
imparator; her kazanılan ya da kaybedilen maçta, yanındaki "güçten" ilham aldı. çok iyi bir ekibi ve arkasında "galatasaray ruhu" ile donatılmış "türk olmanın özüyle, damarlarındaki asil kanın bilinciyle atasının yolundan gitmeyi" görev bilen bir anlayış vardı. futbolcularına, askerlerine, taktik disiplini verirken bir yandan onların fatih'in, kanuni'nin, mevlana'nın torunları olduğunu da birlikte veriyordu. dolayısı ile bazı inançsızlar yüzünden kaybettiği zaman olmasa, çok daha önce tutmuş olabilecekti o kupanın bir kulpundan.
parken stadının ortasında ve çimlerin üzerinde o kupayı havaya kaldırdığında; üç kişinin silüeti belirdi imparatorun gözünün önünde; ali sami bey, baba gündüz ve metin oktay. üçü de gururla bakıyorlardı imparatora!
çünkü o; "futbolu ingilizler gibi toplu ve bir takım halinde oynayıp, türk olmayan takımları yenmiş; kendilerine inananları ve sevenleri üzmemişti"
---
bugün kıvırcık saçı surinam asıllı hollandalı var kulübede. bugüne kadar hemen her hocanın, "turistik gezi amaçlı", "gezsin görsün çocuklar buraları" anlayışı ile gencecik adamları takımın ardından kampa götürüp; acaip isimli takımlara karşı oynatıp, daha sonra ilk resmi maçta yine eski isimlere döndüğünü gördük. her gelen yeni hocanın kendi koltuğunun derdine düşmesi, yönetimlerin tuhaf vadeli sözleşmeler (1+1 gibi) önermesinden, kendisine olan inançsızlığın bir nevi panzehiri olarak, "yerel başarı", "gelecek beni ilgilendirmiyor, aslolan bugündür, carpe diem baby" kullanmasıdır sıkıntıyı doğuran.
frank rijkaard; oynattığı tüm özel maçlarda, "inandığı gençlerle" yola çıktı. bu inancını ispat edebilmesi için bir de resmi maç oynaması gerekiyordu. türk spor basını keskin kalemlerini, "kırmızı renkli ışın kılıcı" kıvamında hazır etmiş beklemekteydiler ki, hiç beklenmedik birşey oldu! rijkaard, inandığı gençleri sürdü sahaya. herkes o kadar şaşkındı ki, oyuncular bile bir anlam çıkartamadılar bir müddet! bir avrupa kupası maçı oynuyorlardı işte, hayatlarının fırsatı ayaklarındaydı. işin daha da tuhafı; maç kötü gidiyordu ve tuhaf isimli bir takıma karşı mağlup olmalarına rağmen; kenar yönetimi paniklemiyordu! defans hala paslaşıyor, katalan ekibinin oyun şablonundan örnekler veriyordu.
ne yapacağını şaşıran kalemşörler ve maç yorumcuları, bu duruma hiç hazır olmadıkları için tuhaf tepkiler verdiler. herbiri sağa sola savruldu, ne dedikleri anlaşılamadı. bir sezon önce kewell'in 60 dakika oyuncusu olduğunu savunanlar birden bire, "en harbi kewell'ci" olabildiler, hiç utanmadan! "bu takımın neden yıldızı yok güntekin?" zırvaları yükseldi. çok değil birkaç ay önce "devler ligini" kazanan katalan ekibinin kurucusu ve mimarı olan adamı "eleştirmeye" başladılar. o katalan ekibinde de yıldız yoktu aslında, çünkü herbiri kendi yıldızını yaratmıştı ve bu gerçek maalesef, "kalemşörlerin" yüzünde bir tokat gibi patlamasına rağmen, itiraf edemiyorlardı.
rijkaard inandıkları uğruna, bir uefa macerasını riske edebilmeyi göze alacak kadar "atamın yolundan giden", "istikbalin özkaynaklarda olduğunu bilecek kadar işbilir", cesur ve işbirlikçi bir hocayken, "yapamayan eleştirir" örneğini çok da güzel sergiledi tüm kutsal ittifak medyası!
ilkleri hep galatasaray yazar, aynen tarihi de yazdığı gibi. bir gün yine bir avrupa'da bir arenada, orta sahanın ortasında; "inandığı askerleriyle" beraber bir haçlı kupa daha kaldırırken göreceğiz, bu cesur surinam'lıyı.
kulübede yine çok iyi bir ekibi ve ardında inandığı gençler olacak ama yine üç silüet gururla izliyor olacak o sahneyi: johann cruyff, jupp derwall ve rinus michels. -
74
-
75dünya çapında bulunan galatasaraylıların gözlerinin aynı anda yaşarmasına neden olan kupa.
