sözlük yazarlarının 18. şampiyonluk anıları

• 1

  efenin golüyle sezonu açan bu gözler, fatih terimin bitti işareti yaparak yedek kulubesini sakinleştiren tavrıyla sezonun bittiğini anladı.
  bu arada neler olmadı ki,
  abdullah yılmaz-serdar diyadin ikilisini tanıdık ki allahtan tanıdık semih kayayı kazanmış olduk.*,
  ömer çatkıçı yine yenemedik,
  fenerbahçeyi kendi evimizde ezerek yendik *,
  yıllar sonra frikiklerde heycanlandıran bir oyuncumuz oldu*,
  kalecimiz dahi bütün takım gol attı,
  bu arada başlayan playofflarda , yapması gereken patlamayı yapan aydın yılmaz, rüştüye topu kale içinden aldırdı *,
  tam aydına sevinirken ikinci samuel johnson vakasına şahit olduk *,
  ve yaktık yıktık sonunda kupa aldığımız stadlara şükrü saraçoğlu stadını ekledik. bu kadar güzel anımın olduğu, bu kadar güzel duygulara kapıldığım sezonda, 6. hafta * 2 çeyrek ekmek kaşar ve 2 tane doğadan marka sallama çaya verdiğim 36 lira* hala içimde ukde olarak kaldı. (u: yazar bilerek şike mevzularına girmemiştir. çünkü ortada ne şike varmış nede teşvik, doğal olarak anılarında kalacak bir olay olarak görmemiştir.)
• 2

  (bkz: #946281)
• 3

  (bkz: #1622036)
• 4

  (bkz: sözlük yazarlarının 20. şampiyonluk anıları) * * * *
• 5

  (bkz: #1608923)
• 6

  süper final'in ilk fenerbahçe maçını arkadaşlarımla bir playstation salonunda izlemiştik. maç sonunda fenerli arkadaşlar galatasaray favoriyse fener kazanır, fener favoriyse kesin fener kazanır şeklinde dalga geçmişlerdi hiç cevap vermedim fakat beraberliğin bile bize yeteceği maçta böyle kötü bir mağlubiyet almak canımı sıkmıştı. maçtan sonra hemen babam aradı. kendisi trabzonspor taraftarıdır ama böyle yenilgilerde bana takılmayı sever. ne oldu oğlum dedi gülerek telefonda. baba biz galatasaraylıyız bize bir şey olmaz dedim. yine gülerek hadi bakayım hadi üzülme dedi. geldik son maça yine aynı yerde yine aynı arkadaşlarla izliyoruz. önce semih şentürk'ün muslera'yı degaj yapacakken bozmasıyla atılan gole sevindi fenerliler. bir de tartışmaya çalışıyorlar felan saçmalamayın dedim boşuna. dakikalar geçmek bilmiyor tabi. sonra muslera'nın o müthiş kurtarışı geldi ve iyiden iyiye şampiyonluk havasına girmiştim ama tek kelime etmiyorum yine. dia atıldı. bitti bu iş diyordum. fatih terim'in bitti işaretini görürken, bende bitti bitti diyordum zaten içimden. kendimi nasıl sıktıysam bütün maç, biter bitmez nasıl sarıldıysam galatasaraylı arkadaşlarıma bir ara baktım ki 6-7 kişi kalmışız. kalan herkes fenerliymiş heralde. çıktım dışarı ilk maç dalga geçen arkadaş eğmiş başını kaldırımda çökmüş kalmış, tek kelime etmedim ona da. babam yine aradı ama bu sefer tebrik için, bir de dikkat et dedi tabi.
  öyle bir şampiyonluk ki; bence bu şampiyonluğu yaşayan her galatasaraylı çok şanslı. çünkü küllerinden doğmak tam anlamıyla buydu.
  o seneyi bana en güzel anlatacak kelimeler ise; şal atkımda yazıyor;
  (bkz: galatasaray gerektiği yerde istediğini alacak güce sahiptir)