782
selam arkadaşlar.
iki gündür eski adıyla diyarbakır bb yeni adıyla amedspor'a karşı attığı golden sonra verdiği selamla dillerden düşmeyen semih şentürk hakkında iki kelam etmek isterim,
bazı çok bilmişler susarlarsa,
bazı güzide yazarlarımız izin verirse.
2007 yılı şubat tatili,
askeri lisedeydim, bunalımdaydım, ergenliğimdeki ataklar daima susmakla ve hiçbir sınava girmeden yüksek öğrenime geçecek olsam da zorlu derslere çalışmakla geçiyordu. bunalımın etkisiyle 3 tane zayıf geldi karneme, takmadım hiç, çilekeş'ten kendimden geriye şarkısını dinledim bol bol, biraz da y.o.k. dedim ya, ergenim.
şubat tatilinde de olan oldu, bi ton fırtınalı şeyler yaşadım, iyice uzaklaştım okuldan ve askeriyeyi bırakıp sivil bir liseye geçmeyi düşündüm,
dünya iyisi dayımla msn'de yazışıyoruz, dayı dedim, bu vatanı çok seviyorum ancak olmuyor, bu okula ait hissedemiyorum kendimi, ben dışarı çıkmak, özgür olmak, halıya basmak, sıcak yataklarda uyumak, dumanı üstünde yemek yemek istiyorum dedim, dayım durdu, durdu, durdu. dışardaki son arabanın farı söndükten, son evin ışığı kapatıldıktan sonra, "oğlum, vatana hizmet üniforma altında hizmet etmek değildir her zaman, bazen dolaylı yoldan yaptığın hizmetler, en kritik savaşlarda mermi sıkmaktan bile büyüktür" dedi. anlayamamıştım, nasıl olur demiştim, kafamı kaşırken, ne demek istedi dayım derken, o gece babamla küs uyuyarak son gecemde yatağıma girdim, kalorifer dibindeki yatağıma, o kış son kez sıcak bir yerde yatacak olduğum yatağıma.
2008'de liseyi bitirdim,
bir haziran akşamı mezuniyet töreni için izmir'e geldim,
o akşam türkiye'min maçı var.
1-0 yenildik diyip, kahve makinesine giderken o canımdan öte sevdiğim kardeşlerim, bugün vatan topraklarının aziz bekçileri olan devrelerim üzerime doğru çullandılar "goool laaaan gooool amua goyim gooooool" diye.
ben sevdiklerimle kucaklaştım, istanbul'da melahat teyze o akşam kavga ettiği hasan amcayla, rize'de akşam kızını üzen ramazan dayı kızı ayşe ile, diyarbakır'da ümit kardeşimiz rojin'le, kiliste ebubekir abimiz de halime ablayla. o gol o gece türkiye'de eminim bir çok kırgınlığı giderdi, bir anda tüm ülkeyi sevindirdi, bir anda o gece zarar eden esnafın yüzünü güldürdü, bir anda o gece hastanede babasını bekleyen evlatları yerlerinden zıplattı.
şimdi soruyorum sana ey klavye başında artist, gece kulübünde berkecan, rock barda anarşist, türkü barda hümanist, counter strike'ta terörist,
o askerliğini bile yapmamıştır dediğin adam hayatında sadece bu yaşlarda top oynayarak para kazanabilecek, o yüzden askere gitmiyor, öyle ki bu konuda ben de, tanıdığım asker arkadaşlarım da futbolcuları destekliyoruz,
peki sen neden yükseklisans yapmaya çalışarak kaçtığın askerliği yapmayan birine nasıl bu kadar kolay dil uzatıyorsun? yoksa "istiklal marşını ıslıklayanlara sözsüz cevap verilmesi" mi zoruna gitti?
sen bu vatana semih şentürk'ün yüzde biri kadar ne yaptın?
ne selammış be,
istanbul'da zoruna gidiyor,
van'da zoruna gidiyor,
izmir'de zoruna gidiyor.
en çok da böyle düşenenlerin büyük çoğunluğunun bir gün sike sike bu selamı verecek olması hoşuma gidiyor.
"free kurdistan" yazan birinin sahiplenildiği yerde, asker selamının hazmedilemeyecek olmasını biliyorduk elbette ama sorun yok bizim için.
