ismini kapalı tribünde "
sasa iliç oley" diye haykırmak, en az daddy cool'a "
harry kewell" diye eşlik etmek kadar güzeldi.
algılayabilenler için bir transfer başarısıydı
sasa iliç.. kendisini hiçbir zaman yıldız oyuncu olarak görmedi ama benim nazarımda sarı-kırmızı formayla bir yıldız gibi oynadı. yeri geldi tek forveti ikiledi, yeri geldi ön liberoda yalnız kalan takım arkadaşına yardım etti, ve her daim sonuna kadar mücadele etti. gollerini de fazlasıyla attı.
ilk resmi maçında konyaspor'a dublesi, derbicikte 5 dakikada beşiktaş yapışı, kayserispor'a yarım volesi unutulmaz. bir de gollerden sonra elini kalbine götürüp taraftarları onun ismini haykırıyorlar diye eyvallah babında selamlaması yok muydu.. işte biz fanatiklerin bittiği an, o andır.