39
mutluluk
-
-
44tanım mı değil mi bilmiyorum ama ama çok mutluyum. 2 ay sonra bir oğlum olacak aşırı heyecanlıyım. bazen içim kıpır kıpır oluyor sanki bebek benim karnımdaymış da hareket ediyormuş gibi hissediyorum.
-
47manchester maçından sonra içinde bulunduğum hissiyat. sokakta dans ede ede yürümek istiyorum. sanki aşık olduğun kıza açılmışsın ve o da senden hoşlandığını söylemiş. sanki yıllarca para biriktirip istediğin arabayı almışsın gibi. sanki çok görmek istediğin şehre gitmişsin gibi. hatta bunlardan çok daha fazla.
ayağınıza, yüreğinize sağlık çocuklar
(bkz: 3 ekim 2023 manchester united galatasaray maçı) -
36https://i.hizliresim.com/YW9NXk.jpg
benim için şu fotoğraftır. bana "mutluluğun resmini çiz." deseler, karbon kağıtla aynısını geçiririm şunun.
ah ah... ne güzel adamlardınız siz?
`"o güzel insanlar o güzel atlara binip gittiler;demirin tuncuna, insanın piçine kaldık."` -
1$u resimde gorulen tablo, hani bana mutlulugun resmini cizebilirmisiniz diye sormu$lardi ya, cizemem ama cekerim demi$ sankituncay sen*.
http://www.galatasaray.org/...d000b1beca8699c5.jpg -
41pazar sabahi ruh halime hakime hakim olan duygu. allahim ne güzel bir cumartesi yasadik.
(bkz: 12 kasım 2022 fenerbahçe giresunspor maçı)
(bkz: 12 kasım 2022 fenerbahçe giresunspor maçı) -
43özellikle kötülerin takımı (fb) her puan kaybettiğinde yaşanılan duygu. galatasarayımız kazandığında bile bu kadar sevinemiyorum. çünkü galatasaray bizi galibiyetlere alıştırdı etkisi az oluyor.
-
31dünyayı iki elinin arasına alabilir misin dediler, biz de galatasaray atkısı açtık.
https://pbs.twimg.com/media/BkiZAiYIAAAW2Ar.jpg -
45galatasaray'ın maclarinin olduğu gün yaşadığım tarifsiz duygu. 21-22 sezonunda bile, o rezil halimizde millet futboldan uzaklaşmışken ben maçları iple çekerdim. maç günleri mutluluk komasına girerdim bildiğin. şu hissiyatı en güzel kız veremez 0 abartı.
mesela bugün (bkz: 2 ağustos 2023 galatasaray zalgiris maçı) var. bir yandan mutluluktan içim kıpır kıpır şükür kavuşturana diyorum bir yandan da geçmeyen zamana ana bacı küfür ediyorum. saat 21:30'da benden daha mutlu tek bir insan bile olmayacak.
bu arada ilk paragrafa ekleme yapayım, galatasaray benim için dünyadaki en kıymetli varlığım annemden bile önce geliyor. fanatikliğimi izah etmeye kelimeler yetmez. insanlar bana yaş aldıkça futboldan uzaklaşacaksın galatasaray'i salacaksin eskisi gibi ilgi göstermeyeceksin dedikçe ben daha da bağlanıyorum galatasaray'a, geçen sezonun sonunda bir daha futbol izlemem rekabet bitti diyordum ama kendimi kandirmisim. sanki geçen yıl şampiyon olmamışız gibi, takım uzun yıllardır şampiyon olmuyormuş gibi bir açlık var bende. eskisinden daha da gs'yim. inanılmaz bir his. -
46galatasaray kazandığında o hafta boyunca yaşadığım duygu. hayatımdaki çalkantılar ve sıkıntılar dahi bir şekilde unutuluyor bu yaşanınca.
-
28görev için doğu'nun orta büyüklükteki bir ilçesinde, kahvede taburede maç izlenir. şampiyonluk gelir. tek başına meydana kutlamaları gidersin.daha rahat kutlama yapılması için ana yol iş makinesi ile kapanmıştır.kalabalık harikadır, doğu'nun tüm samimiyeti ile kutlarlar şampiyonluğu.yine de tek başına tam alamazsın tadını. zaten zor bir senedir benim için. karakış,kaybettiklerim,kazanamadıklarım.. sonra kalabağın içinde bizim fanatik galatasaraylı kaloriferciyi görürsün, (her daim beni sokakta gördüğünde en az 15 dakika maç kritiği ile meşgul eden adam) omzunun üstünde galatasaray formalı küçük kızı. babasını da kızını da öpersin. ve o kızın belki şampiyonluğa değil de babasının omzunda olmasından kaynaklanan mutluluğu. işte o kızın mutluluğu tüm yılın hüznünü alır götürür senden. işte o an mutluluktur.
(bkz: 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçı) -
42bana mutluluğun resmini yapabilir misin abidin? diye sordum.
cevap olarak “yapamam ama fotoğrafı var” dedi.
https://twitter.com/...4XTntEJIMHCcXnn8X9kw -
23bir gün akşam üstü yurdun internet kafesine gittim. oturdum bir masaya. kyk yurdu olunca, her zamanki gibi tıklım tıklım tabi. yanımdaki masada suudi arabistanlı olması muhtemel biri oturuyordu. bilgisayar açılırken göz ucuyla onu izliyordum. ekranında bir maç oynanıyordu. justin.tv benzeri bir siteden iki arap takımının maçını takip ediyordu sakince. neyse bilgisayar açıldı, işlerimi halletmeye başladım falan...
sonra, çocuk birden heyecanla yerinde zıpladı. kulağındaki kulaklık ve maçın heyecanından olsa gerek etrafındaki insanları unutmuştu birden. tuhaf tuhaf sesler çıkardı, sinirlendiği belliydi. tekrar monitörüne göz attım 1-1 devam ediyordu maç ve uzatmalar oynanıyordu. muhtemelen önemli bir kupa maçıydı. çocuk da kaçan gole sinirlenmişti belli ki.
aradan bir süre daha geçti. çocuk oturduğu yerde geriye doğru yaslandı. elleriyle ağzını siper ederek derin bir nefes aldı. ben de merakla tekrar çocuğun ekranına döndüm. maç bitmiş, penaltılara kalmıştı. baktığımı da çaktırmamaya çalışıyordum ama zaten onun da gözü ekrandan başka bir şeyi görmüyordu. heyecandan ne yapacağını bilmiyor, kendi kendine konuşuyordu.
penaltı atışları başladı ve iki takım da gollerle başladı. çocuk, tuttuğu takım gol attığında elini yumruk yapıp sessizce seviniyor, rakip gol attığında ise yine yavaşça "aaa" diye tepki veriyordu. son penaltılara yaklaşırken rakip takım penaltı kaçırdı ve çocuk sevinçten yine tuhaf tuhaf hareketler yapmaya başladı. kendi takımına penaltı sırası gelmişti. ekranda oyuncu, yavaş adımlarla penaltı noktasına gidiyordu. çocuk açtı ellerini ve kafasını yukarı kaldırıp dua etmeye başladı. ben de heyecanla olanları takip ediyordum. oyuncu topa geldi ve topu filelere yolladı. ekranda oyuncular birbirine koşuyor ve inanılmaz bir sevinç yaşıyorlardı. o an hemen çocuğa döndüm, baktığımda onda mutluluk gözyaşları hakimdi. hem ağlıyor, hem sevinçten ne yapacağını bilemiyordu. ağladığı anlaşılmasın diye kendini tutuyordu. sessizce ağlarken etrafında sevinçten sarılacak birini aradı ama bulamadı. o an birden göz göze geldik ama ben de şaşırdım ve hemen kafamı çevirdim. sonra parayı ödedi ve hemen telefona sarılarak dışarı çıktı.
o an empati kurdum ben de. yurt dışında okuyan bir öğrenci olarak galatasaray'ın belki de tarihi bir zaferine tanıklık ederken yanımda kimsenin olmadığını, sevincimi, mutluluğumu paylaşacak kimsenin olmadığını düşündüm. üzüldüm çocuğa ama tabi yüzümde de saçma bir tebessüm oluştu birden. -
33
-
8galatasaray'da 2 oyuncu vardı ki, tam olarak mutluluğun resmini yansıtırlardı:
http://www.turkspor.net/...ews/gsSongsevinc.jpg
http://2.bp.blogspot.com/...4/s400/hasansas1.jpg -
24bir dönem bu duygunun en babasını yaşayanlarındır...
http://2.bp.blogspot.com/...ph_4No/s1600/can.jpg
